แซมส่วนใหญ่มีขีดความสามารถในการหักเลี้ยวมุมต่างๆทนแรงจีได้มากกว่าเครื่องบินน่ะครับ อีกเรื่องนึงคือขนาดของตัวจรวดเช่นกัน อย่างรุ่นแรกๆเช่น เอสเอ-2ไกด์ไลน์ มีขนาดใหญ่มากการจะเลี้ยวให้ทัน เอฟ-4 ในเวียดนามทำได้อย่างยาก

..ต่อมามีการพัฒนาให้จรวดเล็กลง หัวระเบิดรุนแรง หากจรวดวิ่งตามหลังเราหักเลี้ยวกระทันหันเช่นตัวยู จรวดก็สามารถระเบิดในรัศมีใกล้ๆท้ายลำโดยที่ไม่ต้องพุ่งชนจังๆได้เลยน่ะครับ อาศัยแรงระเบิดและสะเก็ดระเบิด ยิงจรวดใหญ่ๆแบบ เอส-300/400 ล่ะก็ หัวรบระเบิดแรงสูงเริ่มที่100ก.ก. แรงระเบิดจะขนาดไหน ซึ่งจะเสียตรงที่ขนาดใหญ่ความคล่องตัวลดลง เลยเน้นเข้าหาด้วยความเร็วสูงให้ใกล้ที่สุดและจุดระเบิดน่ะครับ

ผมว่าได้นะครับชื่อก็บอกแล้วว่าเป็นจรวดนำวิถี ดังนั้นมันก็จะตามไปเรื่อยๆละครับจนกว่าจะโดนเป้าหมาย ยิ่งไอ้จรวดนำวิถีปัจจุบันนี้มันไม่ได้นำวิถีด้วยความร้อนอย่างเดียวแล้วครับ เคยอ่านในสมรภูมิว่านำระบบคอมพิวเตอร์มาช่วยประมวลผลด้วย คือไม่ใช่เจอแฟลร์ล่อแล้วจะตามแฟลร์ไป แต่จะแยกได้เลยว่ารูปร่างแบบนี้คือเครื่องบินศัตรูแล้วก็ไล่กัด

ถ้ายังตามยังไงก็ไม่ทัน จนเชื้อเพลิงหมดก็จะทำลายตัวเอง หรือบางทีอาจทำลายตัวเองให้สะเก็ดระเบิดไปโดนเครื่องบินศัตรูเมื่ออยู่ใกล้ๆกัน อย่างที่ท่านมิก31ว่า เครื่องบินนี้เรารู้ๆกันอยู่ว่ามันบอบบาง สะเก็ดระเบิดเพียงไม่มากนักหากไปโดนส่วนสำคัญก็มีสิทธิ์ร่วงได้ไม่ยากครับ

ความเห็นส่วนตัวล้วนๆอาจมีการผิดพลาดได้ครับ