เปรียบเทียบไซส์ และสัดส่วน ระหว่าง ป้า เอ็ม-113 ในวัย 45  และ หลานสาว วัยกระเตาะ

เอ็มแร้ป   ทั้ง 4คูณ4  และ 6คูณ6    โดยเฉพาะตัว 6คูณ6 นี่   นางเอกเลย  ในภารกิจ  กวาดล้าง ของเหล่าทหารม้ามะกันเค้า......... ในคลิบ ขนาดเสริมเกราะหนาเตอะ ไม่วายโดน อาร์พีจี-7 เป่าระยะเผาขน

สภาพ เอ็มเร็พ 6x6  โดนระเบิดเดี้ยง   เหมือน เอ็มเร็พตัวนี้เคยเสนอขายให้ไทยหรือเปล่า ชื่อคูการ์  แต่สุดท้ายเราไปแต่งกับ รีว่า สะฉิบ........

ใหญ่ขนาดนั้น จะไม่กลายเป็นเป้าหรือครับ

อีกประการ หากนำไปใช้ในที่โล่งกว้างแบบในทะเลทรายอิรัก ก็อาจจะเหมาะสม แต่ถ้าเอามาวิ่งในป่า ในตัวเมืองจะไม่มีปัญหาความคล่องตัวหรือครับ

กำลังหากราฟฝิค เปรียบเทียบกับ เอ็ม-2/3 อยู่ครับ ว่าไผใหญ่กว่าไผ  ............   แต่ดูแล้ว หนังหนิ อย่างแร่ดเลยครับ กรงเล็บหรือเขี้ยวถ้าไม่คมจริงแข็งแรงจริงคงทะลุผิวเข้าไปโดนเนื้อยาก............... แต่เห็นฝา แฮทช แล้ว  อดนึกถึง เอ็ม-2/3 ไม่ได้ หน้าตาละม้ายมาก

เทียบกับ ป้า เอ็ม-113     ...........  เกราะอลูมิเนียม ซึ่งเป็นหนังแท้ๆขอองป้า บางมาก  ขีดความสามารถใช้ป้องกันอาวุธปืนเล็กถึงปืนกลเบา รวมถึงสะเก็ดลูกปืนใหญ่ที่ไม่แจ็คผ็อทจังเบอร์นัก   สำหรับปืนกล 0.5 ลูกเจาะเกราะ เหมือนว่าจะทะลุผ่านได้ด้วย................ ในความรู้สึกของผม    เอ็ม-113  (และ ไทป์-85)   จะเหมาะในการรุกเข้าตีคืบหน้าไปกับรถถังแบบบุกตะลุย คือจุดประสงค์เพื่อป้องกันทหารราบปลอดภัยจากลูกปืนเล็กและสะเก็ดระเบิด ก่อนจะถึงระยะปล่อยทหารทั้งหมดลงรบด้วยเท้า ...............   ในขณะที่การรบแบบกวาดล้าง ( ลำดับการรบ - ตี ขยายผล กวาดล้าง สถาปนา )   จะต้องเผชิญกับการรบนอกแบบ ทั้งการถูกลอบโจมตีด้วยอาวุธยิงและกับระเบิด ว่าไปก็เหมือนกึ่งๆจะเป็นเป้านิ่ง   ดังนั้นจะเห็นว่าวัตถุประสงค์เริ่มแรก ระหว่าง  เอพีซี  และ เอเอ็มพีวี จะต่างกัน ดังนั้นคุณลักษณะจึงต้องต่างกันด้วย ............

มีหลายสำนัก พยายามจะยกระดับ เอ็ม-113   แต่คาดว่า แม้จะจัดหนักขนาดไหน คงยังไม่เป็นที่ถูกอกถูกใจคุณนายผู้ว่าท่าน.............   ว่าไปแล้ว  ลักษณะการรบแบบกวาดล้างนี่จะน่ากลัวที่สุดนะครับ  เมื่อก่อนเห็นมะกันใช้ยานเกราะล้อยางในภารกิจกวาดล้าง โดยเฉพาะอเมริกันคอหนัง จะใช้ แอลเอวี-25 ....ซึ่งถ้าว่ากันตามคุณลักษณะแล้วไม่น่าจะเหมาะสม  ซึ่งจริงแล้วมันจะเหมาะมากในการรบแบบออมกำลัง หรือแบบลาดตะเวณ  หรือมิเช่นนั้นก็ควรเป็นการรบกึ่งระหว่าง ขยายผลและกวาดล้าง  คืออย่างน้อยยังมีข้าศึกตั้งบังเก้อให้เห็นเป็นตัวตน...........  ส่วนประเภทที่แอบตามซอกตึกหลบในบ้านอันนี้น่ากลัว เผลอแผล่บ พวกกดระเบิดถังแก้ซบึ้ม รถกระจุย   เหมือนที่ วี-150  ของเราเคยพลาดมาแล้ว ........ นั่นแหล่ะครับ  การรบแบบกวาดล้าง  ที่สุดของเราก็จบที่ เอ็มแร้ป รีว่า  ออกปฏิบัติภารกิจสลับกันกับ ปิ๊กอัพเอ็กซตร้าแค่บ ซึ่งหุ็มเกราะหนาประมาณ 1 มิลลิเมตร..................

อ่าว.............โม้เยอะไปหน่อย  ลืมภาพ ป้า เอ็ม-113 เรย ...................  สรุปคือ เอ็ม-113 ก็ยังทำงานได้ดีในฐานะ เอพีซี ยานเกราะ(บางๆ)นำทหารราบเข้าสู่สนามรบสำหรับประเทศที่มีเบี้ยน้อยหอยน้อย   ส่วนประเทศไหนที่หอยใหญ่ เอ้ย..... เบี้ยใหญ่ ก็จัด ไอเอฟวี เข้าประจำการ   เพราะนอกจาก ขนทหารเข้าสนามรบได้ปลอดภัยขึ้น เพราะหนังหนา เกราะหนากว่า เอพีซีมาก(ๆ)   ก็ยังมีปืนใหญ่ อำนาจการยิงสูงอีกเสียด้วย ..............   สยามของเรา เบี้ยน้อย  ก็ต้องเป็น เอ็ม-113 และ  ไทป์-85 ต่อไปครับ.................

มะกัน จะใช้ เอ็มแร็ป และ เอเอ็มพีวี ในภารกิจ รบแบบกวาดล้าง............... ส่วนของไทยเรา ก็มีหลายรุ่นครับ  ทั้งเอ็มแร็ป และ รถหุ้มเกราะหนา 1 มม.  ตามภาพด้านล่าง

โดยส่วนตัว ยังชอบM113ครับป๋ากบ โดยเฉพาะรุ่นหลานอย่างAIFV หรือ ACV-19 (ของตุรกี) 
อย่างน้อยๆ ในภารกิจลาดตระเวณ หรือ ตรวจการณ์หน้า ควรจะว่ายน้ำได้ และมองเห็นยากๆหน่อย