ทอ.ไม่รู้
รู้แต่ว่า ทบ.นั้นหากท่านเกิดอาการทุกข์อย่างที่สุดไม่ได้นั้น  หากทุกข์เบายังพอทำเนา แต่ถ้าทุกข์แบบหนักโครตๆๆแล้ว
อย่าช้าอยู่ใย  คว้ามีด(นี่คือสุดยอดพลั่วสนาม  เพราะพลั่วสนามตัวจริงไม่เอามา มันหนัก) และ ทิชชู่พลัน  พร้อมกับเดินหาทำเลที่เหมาะสม

การเจาะสนามทุ่นระเบิดที่ว่าสุดยอดยังไม่เท่าการเจาะสนาทุ่นคี่(คำพ้องเสียง)
สนามทุ่นระเบิดยังพอใช้บังกะโลตอร์ปิโดเปิดช่องได้ แต่สนามทุ่นระเบิดประเภทคี่(คำพ้องเสียง) นี่เล่าใครจะหาญกล้าเอาบังกะโลมาจุด อี้ อี้

โดยส่วนมากหากท่านมีจรรยาบรรณ(ไม่ใช่กฏ แต่คนมีศีลธรรมจะทำกันโดยไม่ได้นัดหมาย)  หลังท่านใช้ มีด ปักดินแล้ว ขุดๆๆๆๆๆๆๆ   แล้วหย่อนส่วนสำคัญที่ใช้ปลดทุ่นระเบิด(คี่)  หลังวางทุ่นเสร็จใช้มีดเล่มเดิมกลบแต่งให้สวยงาม(อย่าพลาดเอามีดไปโดนละ เพราะต้องใช้ทำกับข้าวต่อ55555)
หลังจากนั้น ต้องเอาทิชชี่ เอ๊ย ชู่ อย่างน้อย 1 แผ่นวาง(ดินกลบเล็กน้อยพอให้เห็นและไม่ปลิว)ไว้ เพื่อเป็นการหมายแนวให้เพื่อนที่จะเดินเจาะแนวตามมา

แต่ แต๊ แต่  สัจธรรมของมนุษย์ มันยังมีพวกไร้จรรยาบรรณ ไอ้พวกไม่หมายแนวไม่เท่าไหร่ แต่ แต่ แต่
ไอ้พวกชอบว่างเร่งด่วนจำพวกทุ่นลอย(เหนือดิน) อันนี้สุดยอดดดดดดดด โครตตตตต ไร้ศีลธรรมมมมมม(ขนาดทรายที่เอาส้นเท้ากระทุ้งให้เป็นหลุมยังได้ มันยังไม่ทำ)
แต่จะว่าไปพวกวางทุ่นลอย ยังมีดี ตรงที่ มันตรวจการณ์ง่าย แต่พวกทุ่นใต้ดินที่ไม่หมายแนวนี่สิ  หุหุหุหุหุ อาจมีรายการ ขาขาด

การเจาะแนวนั้น  มีหลักปฏิบัติดังนี้
  มือขวาถือพลั่วสน๊ามสนาม(มีด) มือซ้ายถืออุปกรณ์เสริม(ทิชชู่) หลังจากเดินเข้าแนวแล้ว  สายตาต้องสอดส่ายตรวจการณ์พิ้นดินที่จะเดินผ่าน(ยิ่งกว่าเดินตามแผนผังการวางสนามทุ่นระเบิด)
ตรงไหน ดินร่วนๆ หรือหญ้าใบ้ไม้แห้งมารวมกันเป็นกระจุก ตรงนั้น อันตรายห้ามเหยียบเด็ดขาด  ไม่งั้นขาขาดได้โดยง่าย

แต่ถ้าพลาดละ   แปร๊ดดดดดดด แปร๊ด แปร๊ด   อี้   ทะเล็ด ตามร่องรองเท้า(จะจังเกิ้ล คอมแบท โรเสริท ก็ว่ากันไป แต่ที่แน่ๆ อาการเดียวกัน) และจะตามมาด้วยสิ่งที่มันจะโชยมาแตะจมูก
เป็นการตอกย้ำว่า "คุณเสร็จผมแล้ว" อี้
วิธีปฐมพยาบาลผู้ได้รับบาดเจ็บจากการเหยียบทุ่น(คี่)
1 หยุดการไหลของเลือด เอ๊ย หยุดการทะลักทะลุทะลวง ด้วยการเอ้าเท้า ถูๆๆๆๆ ไถๆๆๆๆ ปาดๆๆๆ กับพื้นดิน
2 ยังไม่พอ เพราะมันยังเหลือเพื่อนตกค้างอีกเยอะ   การปฏิบัติต่อไปให้ขันชะเนาะ เอ๊ย หากิ่งไม้ขนาดกำลังพอเหมาะ มาขูดๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ตามร่อง เพื่อไล่มันออกไปให้หมด    อี้ อี้  สุดยอดดดดดด
3 หากไล่หมดแล้ว ท่านยังคงต้องทนสักพักกว่า สิ่งที่โชยมาแตะจมูกจะจาง

นี่คือหลักการปฏิบัติของนักเรียนจู่โจม ในการเจาะสนามทุ่นระเบิด(มั้ง)
แต่ที่สุดยอด สุดๆๆๆ คือพวกที่ชอบมาวางทุ่นในหลุมบุคคลของเพื่อน   แง่ง เอ๊ย หลุมตู หลุมบุคคลคู่นะเฟ๊ย  ไม่ใช่หลุมบุคคลคี่ เอ๊ย ขี้ อี้ อี้

     ถ้าหน่วยที่ปฏิบัติทางลึก(คืออยู่ในเขตอิทธิพลฝ่ายตรงข้าม) การพรางร่องรอยต่างๆเป็นสิ่งสำคัญ ซึ่งรวมหลายอย่าง ทั้งเศษขยะ เศษอาหาร ร่องรอยการพักหรือเคลื่อนย้ายหน่วย รวมถึงสิ่งปฏิกูลต่างๆ

     ที่เคยฝึกมายังไม่เคยถึงขั้นใส่ถุงแล้วยัดใส่โหลด(กลัวมันแตกแฮะ หุหุ) เพราะไม่ใช่หน่วยปฏิบัติทางลึก

     สำหรับน้ำนั้น ที่เคยฝึกมา นอกจากกระติกน้ำขนาด 1 ควอท(ตีซะว่า 1 ลิตร) มาตรฐาน ทบ.  2 กระติกข้างเอวแล้ว  สิ่งที่เอาไว้ช่วยใส่น้ำเพิ่มที่ง่ายอีกอย่างก็คือ ขวดน้ำอัดลมขนาด 1.25(หรือจะขนาดเท่าไหร่ก็ได้ ตามถนัด)     มาตรฐานก็ 2-3 ขวด(1.25) ยัดอยู่ในโหลด(เป้สนาม)

     หุงข้าว 1 ครั้ง  หม้อสนาม 1 ใบ ข้าวสารตามมาตรวัด จะใช้น้ำประมาณเกือบหมดขวด 1.25  กิน 2 คนกับคู่บัดดี้ ได้ 2 มื้อ

     มีอีก1อย่างที่จำเป็น คือ ถุงพลาสติกขนาดใหญ่(จะถุงขยะก็ได้แต่ไม่ค่อยเหนียว) เอาไว้ใส่ของกันเปียก  และมีประโยชน์ตามมาอีกอย่างคือ เมื่อเราแพ็คของใส่ถุงพลาสติกแล้ว มันจะทำหน้าที่เป็นทุนลอยไปในตัว ยามข้ามลำน้ำ เป้สนามทั้งใบ(ที่มีของอยู่ในถุงพลาสติก) จะทำหน้าที่เป็นทุนลอยพยุงอย่างดี       และประโยชน์อีกอย่างของถุงพลาสติกคือ ใช้ทำเสื้อกันหนาวอย่างดี เจาะช่องสำหรับหัวและแขน เวลาสวมใส่จะอุ่นมาก

    บางครั้งยามน้ำมีน้อย เวลาหุงข้าวจำต้องประหยัดน้ำ ดังนั้นแล้ว ข้าวมันจะไม่พองตัวเต็มที่(ไม่ถึงกับข้าวดิบ)     เวลาเดินเคลื่อนย้ายตามกันมันจะมีสิ่งตามมาคือ  การใช้อาวุธเคมี   โดยเฉพาะหากเดินอยู่ท้ายๆ    ฟรืดดดดด    แง่ง  เอ่ย  ใครปล่อยแก๊ส ฟ๊ะ เหม็นอิ๊บอ๋าย    และหากลองได้ทำสงครามเคมีแล้ว  ท่านต้องเดินดมตลอดทาง 5555555555

    มีคำถามลองทายกันเล่นๆครับ    หากต้องปล่อยทุกข์บนเส้นชั้นความสูง(คือ ลาดภูเขานั้นเอง) ที่ลาดเอียง  ท่านจะต้องหันหน้าเขาหาภูเขา หรือ หันหน้าออก หุหุ