คอลัมน์: เหยี่ยวถลาลม: ใครจะตอบคำถาม
เว็บไซต์มติชน (Th)

           วันนั้นทุกคนยังจำได้หลังจากวันนั้นทุกคนน้ำตาซึม
          เรื่องราวที่ผู้สื่อข่าวหลายสำนักซึ่งประจำอยู่ที่สำนักงานตำรวจแห่งชาติ เล่าขาน...
          ตำรวจบ้านนอกคนหนึ่ง ท่าทางนอบน้อมถ่อมตัว เดินขาเขยกมาพร้อมภรรยา ในมือหอบแฟ้มประวัติส่วนตัวตรงเข้ามาถามว่า น้องครับ พี่จะร้องขอความเป็นธรรมเรื่องการแต่งตั้งโยกย้ายกับ พล.ต.อ.ปทีม ตันประเสริฐ รักษาราชการแทน ผบ.ตร.จะต้องทำอย่างไรครับ
          เมื่อรู้ว่า นี่คือ พ.ต.อ.สมเพียร เอกสมญา ผู้กำกับการแห่งบันนังสตา จังหวัดยะลา ตำรวจกล้า "ผู้นำหน่วยยอดเยี่ยม" จาก 3 จังหวัดชายแดนใต้ ก็เข้ารุมซักถามสัมภาษณ์กันด้วยความสนใจ
          ข้อเท้าข้างซ้ายของ "ผู้กำกับสมเพียร" ถูกยิงเกือบจะพิการทำให้ก้าวเท้าไม่ถนัด
          ชีวิตที่รบตรากตรำมากว่า 30 ปี ทำให้สภาพสังขารดูแก่เกินวัย
          "เหมือนเห็นแสงสว่างที่ปลายอุโมงค์" ผู้สื่อข่าวช่วยกันพาขึ้นไปยังชั้น 8 อาคาร 1 จะได้เข้าพบ พล.ต.อ.ปทีป เบอร์ 1 ของตำรวจ
          หน้าห้อง พล.ต.อ.ปทีปไม่ให้พบ!
          ให้ไปร้องอนุ ก.ตร.
          ผู้สื่อข่าวหาช่องทางใหม่ด้วยการโทรศัพท์หา พล.ต.ท.พงศพัศ พงษ์เจริญ โฆษกสำนักงานตำรวจแห่งชาติ "พงศพัศ" อยู่ที่ห้องทำงาน
          แต่คำตอบคือ "ไม่ว่าง" ให้ไปร้อง "ผบช.ก.ตร." ที่ชั้น 18
          ผู้สื่อข่าวจูงมือ "ผู้กำกับสมเพียร" ขึ้นลิฟต์ไปยังสำนักงาน ก.ตร.ที่ชั้น 18
          คำตอบที่ได้คือ ผบช.ก.ตร.ติดประชุม ไม่ว่าง!
          สมเพียร เอกสมญา จึงฝากหนังสือร้องทุกข์ไว้กับสำนักงาน ก.ตร.
          หันหลังพกพาหัวใจที่บอบช้ำกลับบันนังสตา          
          นั่นคือ สิ่งตอบแทนที่นักรบกล้า "สมเพียร เอกสมญา" ได้รับจากผู้บังคับบัญชาระดับสูง!
          "สมเพียร" ไม่เคยท้อ ไม่เคยถอย ไม่เคยขออะไรจากใคร
          คราวนี้จึงเจ็บ
          ชุมพล เอกสมญา ลูกชายคนโตกล่าวทั้งน้ำตา ตั้งคำถามสะท้านหัวใจผู้คนทั้งประเทศว่า
          "ชีวิตของพ่อทุ่มเทให้กับประเทศนี้ ผมสูญเสียพ่อให้กับประเทศนี้ แต่ประเทศตอบแทนเรา ด้วยความไม่ยุติธรรม"!?!!
          --จบ--

          --มติชน ฉบับวันที่ 20 มี.ค. 2553 (กรอบบ่าย)--