ยอดมือกลองของสองยุค...น้าเอกมันต์กับใหญ่ โลโซ ฝีมือกินกันไม่ลงเพราะไม่ใช่ก๋วยเตี๋ยว...ต่างกันที่เทคโนโลยีนิดหน่อย...ปรากฏการณ์เอามือกลองมาทรมาน 5 นาทีกว่าๆ ก็เห็นกันบ่อยๆ ในคอนเสิรต์พี่ป้อม ผมติดตามดูทุกชุดเลยสมัยแกไปทัวร์ที่สวนรัชดา ขอนแก่น..ใส่เสื้อขาวคาลวิน ไคลน์ไปดูด้วยนะ เหอๆ

ผมหล่ะนึกถึง บอลบลาซิล ยุคปีแปดสิบ กะ ยุคตกรอบสองพันสิบไงงั้น.................

สังเกตุแพทเทิ่น ของมือกลองเก่าๆกับใหม่จะแตกต่างกันอยู่มาก  ที่เห็นชัดคือการจท่านั่ง  รุ่นเก่าสมัยนั้นชอบนั่งเก้าอี้สูง หลังตรง แข้งและขาอ่อน ทำมุมป้านที่เข่า  สิ่งที่ตามมาคือ จำเป็นต้องใช้ปลายเท้าเหยียบกระเดื่องในท่าเขย่ง  ผลคือเสียงกระเดื่องที่ดังค่อนข้างแรง เมื่อเทคโนด้านเครื่องสียงยังไม่ก้าวหน้า การคุมน้ำหนักและอารมณ์จึงเป็นเรื่องของเทพ  นอกจากนี้ การนั่งในท่าสูงยังทำให้ ระดับของลำตัว หัวไหล่และข้อแขน อยู่สูงกว่าระดับ สแนล และ ไฮแห้บ  การตีจึงอยู่ในลักษณะการใช้ข้อศอกมากกว่าข้อมือ  คือเป็นการสบัดออกจากข้อศอก............

แบบใหม่ รุ่นเด็กๆ  เค้าจะนั่งต่ำ   เข่าฉาก บางราย ตูดต่ำกว่าเข่าเป็นมุมแลมก็มี  ผลคือ สามารถเหยียบกระเดื่องได้แบบฝ่าเท้า บางราย(รวมทั้งพ๋ม) เยียบแบบคันเร่ง(รถสิบล้อ)เรย......  เมื่อเทคโนเทคนิคเครื่องเสียงก้าวหน้า การใช้เสียงแบบลับลวงพลางไม่มมีปัญหา     มีต่อ

กระเดื่องอยากให้ดังก็ไปปรับโวลลุ่ม จะให้แน่นให้หนัก อีควอไหลเซอร์ช่วยถ้านได้..............

การนั่งต่ำทำให้อะรก็อยู่สูง สังเกตุการตีกลองยุคใหม่ หากใครถนัดขวาแล้วไขว้  ตำแหน่งปกติ  มือขวาจะอยู่ที่คาง บางทีก็ตะหมูกพอดิบพอดี  เมื่อเป็นเช่นนี้ การสับแขนขวาจึงใช้ข้อมือช่วยได้มาก  บางทียังใช้กล้ามเนื้อชายโครงและการโน้มตัวมาข้างหน้าเยี่ยงการขย่ม เพิ่มน้ำหนักการกระแทกได้อีกต่ะหาก  ตีแบบนี้ดูหนักและรุนแรง แต่เมื่อยไม่มาก คือถ้าดูวีดีโอข้างบน จะเห็นชัดว่า น้ำหนักการตีสำเนียงร้อก คุณใหญ่จะแน่นกว่า(แถมเคื่องช่วยดีกว่าด้วย)  แต่ให้ตายเหอะ คุณน้า เอกมันต์ เมื่อยกว่าเป็นสามเท่า  คือใช้กล้ามเนื้อล้วนๆ ส่วนคุณใหญ่ใช้ข้อช่วยมากๆ.................

แต่พับผ่า ............... ผมชอบดูบอลบลาซิลรุ่นเก่าๆคับ    คุณหมอโซคาเตส ซิโก้ รุ่นนั้น     มันมีมนต์ขลังดี ดูไม่เบื่อ  กลองก็เหมือนกัน จดแบบโบราณ คือแจ้ส(ไม้กลองแท้ค) ผมก็ว่าเท่   อย่างน้าเอกมันต์นี้ ถือว่าได้ใจผมมาก (แต่ขออภัยที่ไม่ได้เลียนแบบ)      ที่สำคัญ ดนตรีสด ต้องมีแป้ก ครับ  ฟังเล่นสด ไม่มีแป้กเลย  ต่อให้ปู่ของเทพมาเล่น จ้างก็ทำไม่ได้   เสียงเนียนกริ๊บเหมือนเปิดแผ่น อันนั้นเต็มไปด้วยเครื่องช่วย   อุปมาเหมือน สาวงาม ต่อให้หยาดเยิ้มหยดย้อย ให้ดูผิวแก้มแท้ผ่องผุด งดงามเลือดฝาด ยังไงก็ต้องมีหลุมสิว กระ แมงวัน   ถ้าไม่งั้นก็ต้องโบ๊ะ เหมือนนางแบบ ซึ่งก็คือเนื้อแป้งและเครื่องสำอาง หาใช้ผิวเนื้อละมุนแท้..........

ขอบคุณสำหรับกระทู้ดี ดี เปลี่ยนบรรยากาศ ครับ

อันนี้เค้าเรียก  "กรี๊ด ขี้แตก....กกก"         

..........................โชว์คือการสะกดอารมณ์ผู้ชม ให้มีอารมณ์ร่วมไป.....................  ดู วีดีโอ นี่สิ   ไม่มีไฟวุปวับ   ไม่มีแด๊นเซอร์ ............... แต่อารมณ์เราหลุดไปกับมนต์ที่ สี่คนเค้าสะกดแล้ว

http://www.youtube.com/watch?v=QoF-7VMMihA&NR=1

ขออภัย ท่านๆ ครับ ผมก็อปแบบให้เป็นหน้าต่างเลยไม่เป็น หากจะกรุณาทำให้ หรือแนะนำ จักเป็นพระคุณยิ่ง