ผมสนับสนุนแนวคิดในการผลิตอาวุธขายครับ ตราบใดที่คนยังมีกิเลส มีตัญหา รัก โลภ โกรธ หลง มัวเมาในอำนาจ และแย่งชิงทรัพยากรกันอยู่ อาวุธยังขายได้ และราคายังมีแต่เพิ่มขึ้นเรื่อยๆ ไม่มีลด แต่ไม่ได้หมายความว่าจะไปลดพื้นที่ปลูกพืชขายอาหาร หรือจะเป็นพ่อค้ารายใหญ่แข่งกับใคร แต่ ให้เป็นไปในแนวทางร่วมทุนกับผู้ผลิตรายเก่าๆที่มีตลาดแล้ว มาลงทุนร่วมกับบริษัทคนไทย ผลิตในเมืองไทยส่งขายกองทัพและต่างประเทศ โดยมีข้อแม้เรื่องการถ่ายทอดเทคโนโลยีและการทำตลาดร่วมกันครับ

ประเทศเราเป็นประเทศเกษตรกรรม อนาคตประชากรล้นโลกแน่นอน อาหารการกินไม่เพียงพอ เราไม่จำเป็นต้องผลิตอาวุธไปขาย แค่ผลิตอาหารดีๆ ส่งออกไปขาย ก็รวยแล้ว

คุณคิดดู คุณขับ F22 แต่ท้องว่าง มันก็ไม่มีประโยชน์ครับ

อาวุธร้ายแรงที่สุดคือ ทูต ที่จะนำอาวุธเข้าออก มีทูตประจำประเทศ และทูตทางทหาร เชื่อมต่อกับ ปลัดกลาโหม และผบ ทุกเหล่าทัพ จนสุดท้ายมาถึง ช่วง รมต.กลาโหม นำเรื่องเข้าสภา ส่วนเรื่องเปิดเผยได้ ก็ว่ากันไป ส่วนเปิดเผยไม่ได้ ก็ว่ากันไป แต่อันตรายและกำลังเป็นแฟชั่นตอนนี้ คือ ยุคนี้มันยุค (YOUTUBE)  เซลที่ตั้งบริษัทในประเทศ ก็จะต้องเป็นตัวแทนของ บริษัทค้าอาวุธ แล้วแต่การนำเสนอในรูปแบบต่างๆ แต่เชื่อเถอะ เมื่อยอดผู้ค้าอาวุธตก ก็อาจมีอะไรเป็นสถานการณ์ขึ้นมาได้ ไม่เชื่อใช่ไหม ตอนนี้ใครขายเรือท้องแบนรวยเละ......มันขึ้นอยู่กับสถานการณ์....ต่อไปเป็นเรื่องของเสื้อกันหนาว และต่อไปเป็นเรื่องของการโจมตีค่าเงิน...ก็เดาๆเอานะครับ แล้วจีนจะโดนโจมตีค่าเงินกับเค้าป่าวน้อ

ตราบใดที่ยังมีมนุษย์บนโลกใบนี้ อาวุธนั้นก็จะคงอยู่คู่กันสืบไป จนเมื่อสิ้นมนุษย์อาวุธจึงจบสิ้น