ถ้าเพื่อนบ้านเราสามารถพัฒนาอาวุธนิวเคลียร์ได้สำเร็จจริงๆ อย่างที่สื่อบางแขนง ออกมาให้ข่าว ไม่เกินปี 2570 เค้าจะมีอาวุธที่ทรงพลังไว้ในครอบครองซึ่งผมก็ยังสับสนว่าเค้าจะพัฒนาได้ในลักษณะไหน 1. ลูกระเบิด หรือ 2. หัวรบ. กรณีเป็นลูกระเบิดมันต้องมีสิ่งที่นำพาเจ้านี่ไปยังเป้าหมายที่ต้องการแล้วเค้ามีขีดความสามารถที่จะทำได้จริงๆหรือ.... ถ้าเป็นกรณีหัวรบเค้าสามารถพัฒนาเทคโนโลยี่ได้ก้าวกระโดดเหมือนจิงโจ้ติดเครื่องยนต์เจตขนาดนั้นหรือเปล่า......สับสนๆ สับสนจริง..
ลูกระเบิดไม่ใช่แน่ะเพราะมันต้องใช้เครื่องบินไปหย่อน
ทำเป็นขีปนาวุธจะง่ายกว่าสามารถยิงจากที่ซ่อนภายในประเทศได้โดยไม่ถูกตรวจจับ
ไม่ต้องใช้เครื่องบินซึ่งเสี่ยงกว่า ที่จะต้องบินฝ่าแนวป้องกันของเป้าหมาย
อีกอย่าง สร้างจรวดง่ายกว่าสร้างเครื่องบินแน่นอน
ยิ่งประเทศในแถวเอเชียตะวันออกเฉียงใต้แล้วยิ่งหมดสิทธิ เพราะสมมุติถ้าเราผลิตได้ยังไงทางชาติตะวันตกก็กลัวว่ามันจะหลุดไปอยู่กับกลุ่มก่อการร้าย มีการคัดค้านเต็มที่ครับ
เราทำตัวให้เป็นเพื่อนบ้านที่ดี ต่อให้เค้ามีเป็นร้อยลูก เค้าก็ไม่มีสิทธิหรือมีความชอบธรรมที่จะใช้กับเราหรอกคับ
ถ้าเราทำตัวดีๆ กล่าวคือไม่สนับสนุนหอกข้างแครของเพื่อนบ้าน(ชนกลุ่มน้อยในรัฐฉาน) ไม่สนับสนุนศัตรูของเพื่อนบ้าน(ชาติตะวันตก) และสุดท้ายคือสิ่งที่เราไม่ทำแน่ๆ คือรุกรานเพื่อนบ้านล่ะก็...ต่อให้เค้ามีเป็นร้อยลูก รัศมียิงถึงเวียดนาม ยังไงเราก็ไม่จัดเป็นภัยความมั่นคงอันดับ1ของเขาหรอกคับ
สำหรับผม การรบกับเพื่อนบ้านด้วยวิธีที่ฉลาดที่สุด คือรบโดยใช้สมอง สร้างเค้าให้มองเราว่าเป็นมิตรจะดีกว่าคับ
ปล สหรัฐไม่ต้องมาตั้งฐานทัพในไทยหรอกคับ แค่ฐานทัพในเกาะดิเอโก กาเซียในมหาสมุทรอินเดีย กับเอาเรือบรรทุกเครื่องบินมาจอดในอันดามัน แค่นี้ก็เอาพม่าอยู่แล้วคับ
จรวดไม่ต้องนำวิถี ถ้าสามารถติดหัวรบนิวเคลียร์ได้ ยิงไปตรงไหนของประเทศก็น่ากลัวทั้งนั้น แต่ถ้าเป็นนิวเคลียร์ลูกนี้น่ารัก ผมยอมตาย
นิวเคลียร์ลูกบน รูดซิบไม่สนิท อิอิ+