เช้าของวันที่ 14 เดือนพฤศจิกายน 1965 กองร้อยบราโว่ ของกองพันทหารม้าที่ 1 กรมทหารม้าที่ 7 มีผู้บังคับกองร้อย ชื่อว่า จอร์น เฮอแรน ได้นำกองร้อยบราโว่ลงสัมผัสดินแดนเวียดนามใต้ครั้งแรกโดยเฮลิคอปเตอร์  UH-1 ฮิวอี้ บริเวณหุบเขา ลา-แดง หาจากแม่น้ำประมาณ 2 กิโลเมตร  

               ผู้กองเฮอแรนได้จัดแบ่งออกเป็น 2 ชุด โดยส่วนใหญ่คอยคุ้มกันบริเวณเขตพื้นที่ลงจอด และ ชุดเล็กถูกส่งออกไปลาดตระเวน บริเวณรอบๆพื้นที่  ชุดลาดตระเวนที่มีจ่าจอร์นมินโกเป็นหัวหน้าชุด จับทหารเวียดนามเหนือขณะมาทำการสอดแนมได้ สอบสวนข้อมูลเปิดเผยว่า มีทหารเวียดนามเหนือจำนวนสามกองพันอยู่บนเขา ชู-ปอง ซึ่งมีกำลังทหารประมาณ 1600 คน  

              เมื่อใกล้เที่ยงวัน ฮิวอี้ส่งทหารลงมาอีกระลอกโดยเป็น กองร้อยบราโว่ที่เหลือและหนึ่งหมวดอัลฟ่า

              12.00 ระลอกที่สาม ซึ่งเป็นกองร้อยอัลฟ่า โดยมีผู้กอง โทนี่ นาเดล เป็นหัวหน้ากองร้อย โดยกองร้อยอัลฟ่าคุ้มกันบริเวณด้านหลังของจุดลงจอด ส่วนกองร้อยบราโว่คุ้มกันทางปีกซ้าย ตลอดจนไปถึงทางใต้ ตั้งฉากตลอดแนวลำน้ำ  สักครู่หนึ่งชุดลาดตระเวนสามหมวดได้ปะทะกับทหารเวียดนามเหนือในป่าทางเหนือลำห้วย

             ผู้กองเฮอแรนจัดชุด 3 หมวด ออกสำรวจป่าและรอบบริเวณตลอดลำห้วย โดยเดินลาดตระเวนหน้ากระดาน   

             หมวดแรกนำโดย ร.ท. เดฟ อยู่ทางปีกซ้าย  หมวดที่สองนำโดย ร.ท. เฮนริค อยู่ทางปีกขวา ส่วนหมวดที่สามนำโดย ร.ท. เดนิส อยู่ทางระวังหลัง  

             หลังจากลาดตระเวนได้สักพัก ชุดของหมวด ร.ท เดฟ ได้ถูกโจมตีอย่างหนักโดยทหารเวียดนามเหนือทั้งทางซ้ายและขวา  ชุดของหมวดเฮนริคเมื่อได้รับวิทยุ จึงนำกำลังติดตามกองกำลังเวียดนามเหนือเข้าไปในทิศทางนั้น

                   จากการติดตามของหมวดเฮนริค  หมวดเฮนริคสั่งกระจายตัวออกรอบๆ 50เมตร  เฮนริคเจอกลุ่มพุ่มไม้ขนาดใหญ่ข้างหน้า จึงวิทยุบอกตัดสินใจที่จะให้หมวดของเขาผ่านเข้าไปในพุ่มไม้เพื่อติดตามข้าศึก 

                  หลังจากนั้นเกิดการปะทะรุนแรงของหมวดเฮนริคประมาณ 3-4 นาที วิถีการยิงออกมาจากแนวพุ่มไม้  จึงวิทยุรายงานสถานการณ์ว่าโดนโจมตีจากทางปีกซ้ายและปีกขวา โดยกองกำลังเวียดนามกลุ่มใหญ่ที่อยู่ระหว่างหมวดของเขาและหมวดของเดฟ  

                   ผู้กองเฮอแรนรับทราบและให้เฮนริคพยายามติดต่อหมวดของเดฟให้ได้   หมวดเฮนริคเริ่มมีการสูญเสียจากการโจมตีอย่างไม่ทันตั้งตัว เฮนริคสั่งตั้งรับบนเนินเล็กๆ ในช่วงเวลาปะทะกันประมาณ 25 นาที มีทหาร 5 นาย เสียชีวิต

                หมวดเฮนริคถูกยิง!!  ก่อนเสียชีวิตได้ถ่ายทอดคำสั่งให้ จ่าสิบเอกฟามเมอร์เป็นผู้ควบคุมและถ่ายทอดรหัสขอกำลังสนับสนุนจากปืนใหญ่ และต่อมาจ่าสิบเอกฟามเมอร์และจ่าสิบเอกสโตกก็ถูกยิงเสียชีวิต  ตำแหน่งบังคับบัญชาหมวดจึงตกอยู่ในความรับผิดชอบของจ่าสิบโทเออร์นาย   เขาจึงของอำนาจการยิงสนับสนุนจากปืนใหญ่ในพิกัดรอบๆตำแหน่งของหมวด    มีทหารแปดนายเสียชีวิตและสิบสามนายบาดเจ็บ .....

         จบ..ตอน

  เส้นทางของ หมวดเฮนริค  โดนตัดขาดจากกองร้อย เฮอแรน

 ได้รับการสนับสนุน จากจุด Landing Zone Falcon ที่เป็นฐานปืนใหญ่ 105 มม  และเครื่อง  Skyraider

1st Cavalry Division / 7th Cavalry Regiment

แก้ไขข้อมูลนิดหน่อย-  LZ falcon มี 105 มม แต่ไม่ได้มีเครื่อง A-1 นะครับ เดี๋ยวเข้าใจผิดคิดว่าจุดนี้มีฐานบิน (=_=)

          LZ falcon เป็นฐานยิงปืนใหญ่ 105 มม ของ กรมทหารปืนใหญ่ที่ 21 (21st Field Artillery) ที่ถูกย้ายจากฐานอื่นในวันที่ 13  มาเตรียมสนับสนุน การลงจอดที่จุด  LZ X-ray  ปืนใหญ่ 105 มม ทำการยิงมากกว่า 4400 นัดจากฐานยิง Falcon ทำการยิงสนับสนุนอย่างใกล้ชิดในช่วงเวลากลางคืน  

   ผู้ที่สนใจ ไม่ควรพลาดคลิปดีๆ นะครับ กดเข้ามาเลย http://www.army.mil/media/amp/?bcpid=6981683001&bctid=29072942001

มีหนังเรื่อง "We were Soldiers เรียกข้าว่าวีรบุรุษ " มาแนะนำครับ

โครงเรื่องก็เป็นเรื่องเดียวกับที่เจ้าของกระทู้ตั้งครับ

  เมลกิบสัน  รับบทเป็น Moore เป็น ผบ.พัน ยศ พ.ท. ใน ขณะนั้นคับ ที่ผมเขียนไว้ไม่ได้กล่าวถึง เลย ฮ่าๆๆ ลืม

 ผมแค่อ่าน ลองจินตนาการตามความคิด ปะติดปะต่อตามสถานการณ์ ไม่ใช่ผมบ้าสงครามนะครับ แต่ผมได้อะไรดีๆเยอะเยะครับ  ความกล้าหาญ เสียสละ ความเป็นผู้นำ หน้าที่รับผิดชอบ  การทำงานเป็นทีม อื่นๆๆ >> คนรอบข้างเขาว่าผมบ้าสงคราม T-T อธิบายยังไง พวกคนรอบข้างเขาก็ ไม่เข้าใจหัวอกอย่างเราเลย

We were Soldiers ชอบเรื่องนี้มากๆ

คุณ Troll    คุณมาอยู่ในบอร์ดนี้ก็มีพวกเดียวกับคุณเยอะเลย แต่ละคนบ้าสงครามทั้งนั้น 555

We were Soldiers ผมชอบ นักข่าว นะจำชื่อไม่ได้ ถ่ายรูปอยู่ดีๆเจอพัมลี่โยนปืนให้ซะงั้น