2 รุ่นนี้ไม่ทราบ ว่าแตกต่างกันอย่างไรครับ

ถึงอยากให้อัพเกรด แต่โครงสร้างทางอากาศยานคงล้าถึงที่สุดแล้วครับ เพราะนี่เป็นเครื่องบินขับไล่ ที่มีความเร็วเหนือเสียงและต้องดึงแรง Gสูงๆอยู่บ่อยๆ

F-20G Tigershark ถูกพัฒนาต่อมาจาก F-5E sharknose  เพื่อเข้าแข่งขันกับ F-16ในโครงการจัดหาเครื่องบินขับไล่อเนกประสงค์เบา รุ่นใหม่ของ กองทัพอากาศอเมริกา ซึ่งผลที่ออกมา F-16 เป็นฝ่ายชนะ

ปล. นอร์ธรอปกรัมมันอ้างว่า F-20 ดึงหัวเลี้ยวได้เร็วกว่า F-16

ปล.2  อเมริกาจะยัดเยียดให้เราซื้อ F-20 แทนF-16 ในการจัดหา F-16 ฝูงแรกของเรา(เพื่อนดีจริงจะขายF-5รุ่นต่อยอดให้เรามากกว่า เครื่องบินที่จัดว่าก้าวหน้าที่สุดในยุคนั้นให้เรา)

ปล.3  คงไม่สามารถลงเครดิตได้ เพราะมันอยู่ในหัว เนื่องจากเคยอ่านผ่านมาจากหนังสือหลายๆเล่มแถมหลายปีแล้วด้วย หากอยากได้ลึกกว่านี้ เว้ปนี้เลย www.google.com ช่วยท่านได้ ฟันธง

ลองค้นดูครับ มีเพียบในอินเตอร์เน็ท   

f20 ใช้เครื่องยนต์ของf18  แรงขับสูงขึ้น

f20 ใช้ระบบเอวิออนิกค์ที่ก้าวหน้ากว่า

แต่มามีปัญหาตกบ่อย ตกแม้กระทั่งตอนบินโชว์ ผลคือไม่มีใครกล้าซื้อ

จะเอาf5มาอัพเกรด ก็เป็นไปไม่ได้ครับ  เครื่องมันเก่ามาก ไม่คุ้ม โครงสร้างก็ล้าเต็มทน  ซื้อเครื่องใหม่ยังจะคุ้มกว่า

จะเอาแบบf20มาทำเอง ก็ไม่คุ้มอีกนั่นแหละ แบบมันเก่ากว่าf16ซะอีก  สู้มาเริ่มต้นเรียนรู้วิชาจากgripenเลยดีกว่าครับ  ไวกว่าเยอะ

f-5 กับ f-20 ไม่ใช่รุ่นที่จะสามารถอัพเกรดได้ F-5 คือ F-5 ,และ F-20 คือ F-20  และคือทั้งF-5และ F-20ไม่มีตัวตนในสายการผลิตแล้วในตอนนี้

มันมาจากโครงสร้างเดียวกันเฉยๆหนิ

ไม่ไช่จะแปลงร่างกันได้ ง่ายๆ

ประวัติ F-20 กับประเทศไทย

ภายหลังจาก กองทัพอากาศ บรรจุเครื่องบินขับไล่แบบ F-5E/F สองฝูงเป็นที่เรียบร้อยในปี ๒๕๒๑ และ ๒๕๒๔ ตามลำดับ โดยมี น.ท.อมร  แนวมาลี เป็นผู้บังคับฝูงบิน F-5E/F คนแรก (ฝูงบิน ๑๐๒)

๑ ตุลาคม พ.ศ.๒๕๒๖ ภายหลังจาก นาวาอากาศเอก อมร  แนวมาลี รับคำสั่งให้ทำหน้าที่ ผู้ช่วยเจ้ากรมยุทธการทหารอากาศ ช่วงเวลานั้น กองทัพอากาศ มีความสนใจจะจัดซื้อเครื่องบินขับไล่และเครื่องบินฝึกโจมตีไอพ่น เพื่อใช้ราชการในกองทัพอากาศ จึงมอบหมายให้ นาวาอากาศเอก อมร  แนวมาลี เป็นหัวหน้าคณะ เดินทางไปประเมินค่าและทำการบินกับเครื่องบินโจมตีแบบ A-7  ณ ประเทศสหรัฐฯ

นาวาอากาศเอก อมร  แนวมาลี (ภายหลังเป็น ผู้บัญชาการทหารอากาศ) ยังได้รับคำสั่งให้เป็นหัวหน้าคณะ เดินทางไปประเมินค่าและทำการบินกับเครื่องบินขับไล่แบบ F-20 (เดิมใช้ชื่อว่า F-5G) และทำการบินเพื่อประเมินค่ากับเครื่องบินโจมตีแบบ A-10A และ YA-10B

นอกจากนี้กองทัพอากาศ ยังได้ทำการประเมินค่าและทำการบินกับเครื่องบินฝึกโจมตีแบบ MB-339  ณ ประเทศอิตาลี  รวมถึงเครื่องบินฝึกโจมตีแบบ HAWK และ JAGUAR ณ ประเทศอังกฤษ อีกด้วย 

 ๑๓ มิถุนายน พ.ศ.๒๕๒๗ เจ้าหน้าที่ผู้เชี่ยวชาญด้านเครื่องบินของกองทัพอากาศสหรัฐฯ บรรยายพิเศษเกี่ยวกับเครื่องบินขับไล่ที่เหมาะสมกับกองทัพอากาศไทย จำนวน ๓ แบบ ประกอบด้วย เครื่องบินขับไล่แบบ F-16A 100, F-16/79 (คือ F-16 A/B ที่ใช้เครื่องยนต์ J-79) และ F-20 TIGERSHAK ที่ห้องประชุมกองทัพอากาศ โดยมีนายทหารชั้นผู้ใหญ่ และข้าราชการกองทัพอากาศ เข้ารับฟัง  ในการให้สัมภาษณ์ตอนหนึ่งของเสนาธิการทหารอากาศ พลอากาศเอก สมพล บุรุษรัตนพันธุ์ สรุปว่า เจ้าหน้าที่สหรัฐฯ ค่อนข้างจะเชียร์เครื่องบิน F-20 โดยอ้างว่าเหมาะกับกองทัพอากาศมากที่สุด ถือเป็นม้ามืดที่เป็นคู่แข่งของ F-16 A100 ที่กองทัพอากาศให้ความสนใจ (F-16 A100 ก็คือ F-16A/B ที่ใช้เครื่องยนต์ P&W F100 หรือภายหลังเลือกใช้ GE J 100 ได้)

๑ ตุลาคม พ.ศ.๒๕๒๗ บริษัท นอร์ธอป ประเทศสหรัฐฯ นำเครื่องบินขับไล่แบบ F-20 จำนวน ๒ เครื่อง มาทำการบินสาธิตให้กองทัพอากาศ ชม ณ กองบัญชาการกองทัพอากาศ  จากนั้นจะเดินทางไปทำการบินแสดงสาธิตต่อที่ประเทศสิงคโปร์ และเกาหลีใต้

(อนึ่ง เมื่อวันที่ ๑๐ ตุลาคม ๒๕๒๗ เครื่องบิน F-20 หมายเลข N4416T มี ดารีล คอร์เนล เป็นนักบิน ประสบอุบัติเหตุตกขณะทำการแสดงการบินสาธิต ที่ประเทศเกาหลีใต้ เมื่อวันที่ ๑๐ ตุลาคม ๒๕๒๗)

๒๐ มิถุนายน พ.ศ. ๒๕๒๘ พลอากาศเอก ประพันธ์ ธูปะเตมีย์ ผู้บัญชาการทหารอากาศ ลงนามใน LOA กับบริษัท เจเนอรัล ไดนามิกส์ ผู้ผลิตเครื่องบินขับไล่แบบ F-16 A/B ในการจัดซื้อเครื่องบินขับไล่ที่นั่งเดียวแบบ F-16 A จำนวน ๘ เครื่อง และเครื่องบินขับไล่สองที่นั่งแบบ F-16 B จำนวน ๔ เครื่อง ตามโครงการจัดซื้อทางทหาร FMS ระหว่างกองทัพอากาศไทยและกองทัพอากาศสหรัฐฯ ภายใต้รหัสโครงการว่า “PEACE NARESUAN”

โครงการ “PEACE NARESUAN” กำหนดระยะเวลาดำเนินการ ๔๐ – ๔๒ เดือน โดยมีกำหนดรับมอบเครื่องบินชุดแรกในราวกลางปี ๒๕๓๑ โครงการนี้กำหนดงบประมาณขณะนั้นซึ่งรวมถึงค่าอุปกรณ์สนับสนุนใหม่ทั้งหมดและการฝึกศึกษา ๓๑๗,๘๙๑,๐๓๖ เหรียญสหรัฐฯ แต่หากแยกเป็นเฉพาะราคาเครื่องบินจะแยกเป็นราคา F-16A จำนวน ๘ เครื่อง รวม ๑๓๑,๗๓๖,๐๐๐ เหรียญสหรัฐฯ ขณะที่ F-16 B จำนวน ๔ เครื่องราคารวม ๖๖,๐๗๕,๐๐๐ เหรียญสหรัฐฯ (อัตราแลกเปลี่ยนขณะนั้นประมาณ ๒๐ – ๒๕ บาท / ๑ เหรียญสหรัฐฯ)

ทอ.บราซิล  กำลังเริ่มทำการปรับปรุง F-5E/F ที่ซื้อ บ.มือสอง มาจาก จอร์แดน เมื่อประมาณ 3-4 ปี ที่แล้ว

เพื่อทำเป็น F-5 EM/FM สำหรับทดแทนของเดิมที่ปลดประจำการ...

รวมถึง ทร.บราซิล กำลังเริ่มทำการปรับปรงุ บ. S-2 ที่ซื้อเป็นซาก มาจาก สหรัฐ เพื่อทำการปรับปรุงสภาพใหม่ สำหรับทดแทน บ.S-2 เดิม ที่กำลังจะปลดประจำการ...(ปัจจุบัน S-2F ยังประจำการอยู่ใน ทร.ไตหวัน ด้วย และมีการปรับปรุง อัพเกรด อย่างเสมอ)

จะเห็นได้ว่า บ.เก่า ถ้ารู้จักเลือก และรู้จักวิธีปรับปรุง  ก็ยังมีคุณค่าทางยุทธการอยู่....ถ้า กองทัพที่ใช้งาน รู้จักตนเองว่า ต้องการอะไรจริง ๆ....และเป็นส่งเสริม และพัฒนาอุตสาหกรรมอากาศยานภายในประเทศ เป็นอย่างดี....

ซึ่งจากการสังเกตุ บราซิล ก็เติบโต จนขึ้นมาเป็นประเทศแนวหน้าในขนาดนี้ ก็มาจากการปรับปรุง และพัฒนาของระบบอาวุธที่ประจำการอยู่ นั่นเอง...พัฒนาตามความต้องการของกองทัพตนเอง...ซึ่ง ผมกำลังมองว่า อินโดนีเซีย ก็อาจจะกำลังเริ่ม เพื่อจะเป็นประเทศแนวหน้าของ อาเซียน ที่สามารถอัพเกรด บ.รบ ตามความต้องการของตนเองได้ ในอนาคต โดยใช้อุตสากรรมภายในประเทศ...ตามข่าวถึง การที่สนใจร่วมทุนในโครงการ บ.รบในอนาคต กับ เกาหลีใต้....