ในสถาวะบ้านเมื่องที่ประสพกับเหตุการณ์อุทกภัยครั้งใหญ่ หน่วยงานที่เป็นที่พึ่งของประชาชนอีกหน่วยงานหนึ่งคือเหล่าทหารทั้งหลายที่ออกมาช่วยเหลือประชาชนผู้ประสพภัยให้ได้บรรเทาความเดือดร้อนลงได้และยังสนับสนุนการปฏิบติงานของรัฐ นี่คือหน้าที่ของทหารในยามสงบ

แต่อีกส่วนหน้าที่หนึ่งที่ปฏิบัติงานที่ทางภาคใต้ก็คือหน้าที่ในยามที่ไม่มีความสงบของเหล่าทหารกล้า

พอดีผมได้อ่านบทความในหนังสือ ท็อปกัน เล่มที่163 /2011เกี่ยวกับการปฏิบัติงานของเจ้าหน้าที่ทหารที่ปฏิบัติงานที่ภาคใต้ ในบทความได้กล่าวถึงนายทหารท่านหนึ่งที่มีหน้าปฏิบัติงานเกี่ยวกับการลาดตระเวณ ซึ่งท่านนี้เป็นทหารในสังกัดกองทัพเรือในหน่วยปฏิบติการพิเศษทางเรือหรือนาวิกโยธิน ท่านเป็น ผบ.กองร้อยฯอีกตำแหน่งไม่ขอกล่าวถึง เมื่ออ่านจบแล้วทำให้ผมได้ข้อคิดหลายอย่างเป็นต้นว่า ความพยายามความมุมานะจะทำให้เราประสพผลสำเร็จ ท่านไต่เต้ามาจากตำแหน่งเล็กๆมาเรื่อยเคยปฏิบัติการทั้งทางลับในหลายๆประเทศประจำการที่ชายแดนตลอด และท่านยังเป็นถึงครูของเหล่านักรบกระดูกเหล็กของกองทัพเรืออีกด้วย นี่คือทหารอาชีพอย่างแท้จริง มีคำที่ท่านได้พูดไว้ว่า ....อยู่ที่นี่ได้อะไร บ้าง สำหรับผมนะ คำตอบคือ ทหารเต็มตัว นาวิกโยธินถ้าไม่ผ่านสถานการณ์ที่นี่ไป ไม่ใช่ทหารเต็มตัว....

ขอขอบคุณและสดุดีในความกล้าและการเสียสละทั้งกำลังกาย กำลังใจและความสุขส่วนตัวของท่านที่หวังต้องการให้เกิดความสงบสุขของดินแดนแห่งด้ามขวานทองแห่งนี้ รวมถึงเหล่าทหารกล้าทุกเหล่าทุกนายที่ได้พลีชีพเพื่อปกป้องผืนแผ่นดินนี้ แนวหลังอย่างผมก็จะส่งกำลังใจเพื่อให้พวกท่านได้มีกำลังใจได้ปฏิบัติหน้าอย่างเข้มแข็ง เพื่อแผ่นดินไทย เพื่อประชาชนคนไทย เพื่อองค์พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวเของเรา ...ขอนำเอาท่อนหนึ่งของบทเพลงประกอบละครในอดีตมาเพื่อเป็นกำลังใจครับ....ข้าคือชายชาญวิญญาณแห่งนักรบไทย จะศึกหนือหรือศึกไหน หัวใจไม่เคยหวั่นเกรง.....