เสียง.........................................1

Q : ความพยายามในการไปจำกัดกรอบการลอบวางเพลิง การวางกับระเบิดสถานที่ต่างๆสามารถช่วยได้?
A : จำกัดได้แน่นอน เรารู้ว่าเรามีขโมยอยู่เต็มพื้นที่ เราก็ต้องคอยจ้องอย่าให้ขโมยมันเข้าบ้านเราสิ มันเรื่องปกติธรรมชาติ แต่ว่าเราจะเหนื่อย มีการเสี่ยงอย่างใคร่ครวญบ้าง แต่ว่าทหารก็จะมีจิตใจรุกรบมากขึ้น

Q : การเพิ่มจำนวนกำลังพลสามารถช่วยจำกัดการเคลื่อนไหวของฝ่ายตรงข้ามได้หรือไม่?
A : เราไม่รู้ในรายละเอียด แต่เท่าที่ผ่านมา ดูรูปแบบการปฏิบัติการของเขาแล้ว เราเป็นฝ่ายเพลี่ยงพล้ำเขาตลอดเวลา ยกเว้นครั้งล่าสุด ก็ต้องแสดงว่าเราต้องมีการปรับเปลี่ยนพฤติกรรมในการรบของเรา ยุทธวิธีในการรบของเรา คือทำอย่างไรก็ได้ให้เราเห็นเขา ให้เขาไม่เห็นเรา เราต้องเป็นฝ่ายริเริ่มในการปฏิบัติ

Q : "ให้เราเห็นเขา แต่ให้เขาไม่เห็นเรา"คือการทำอย่างไร?
A : ยกตัวอย่างง่ายๆ ว่าเรามีทรัพย์สมบัติเยอะ เราก็เป็นห่วงว่าขโมยจะเข้าบ้านเรา เราก็ต้องป้องกันบ้านเราตลอดเวลา ไม่ประมาท เราอาจจะไปเดินข้างนอกกลางคืน ไปซุ่มดู ไปแอบดู แบ่งคน แบ่งผลัด...ง่ายมั๊ย ข้าศึกมันก็คน ขโมยมันก็คน มันวิธีธรรมชาติ คือการทำ...เขามีหน่วย...เราไม่อยากจะพูดมันเป็นความลับทางทหาร พูดแต่เพียงว่าทำอย่างไรก็ได้ให้เราเห็นเขา แล้วเขาไม่เห็นเรา 

Q : ต้องลาดตระเวนมากขึ้น?
A : ถูกต้องทั้งกลางวัน กลางคืน แล้วเส้นทางที่เขาซุ่มเรา ที่เราเดินอยู่บ่อยๆ เขาจึงยิงเราได้ การป้องกันครู ครูมาอย่างนี้ทุกวัน เดี๋ยวก็ทหารมาเวลานี้ๆ เขารู้เขาก็นั่งสบายสิ คอยซุ่มอยู่ เพราะพื้นที่เหล่านั้นมันเป็นป่า ซุ่มเราได้ตลอดเวลา เพราะอย่างนั้นจะทำอย่างไร

"เขาก็เป็นคน เราก็เป็นคน เรากลัวเขาทำไม เป็นเรื่องธรรมชาติปกติ เขาก็คน เราก็คน มี2มือ 2ตีน เหมือนกัน ทำไมต้องมาปล่อยให้เขาทำเราฝ่ายเดียวละ ทำไมเราไม่ทำฝ่ายเขาบ้างละ ทำไมไม่เอาหนามบ่งหนาม"

เสียง..........................................................2

 

เสียง....................................................3

Q : จะมีการเอาคืนฝ่ายเจ้าหน้าที่(ยังถามไม่จบ)?
A : (ตอบทันที)แน่นอน เมื่อเขาต้องการที่จะควบคุมประชาชน การก่อการร้ายเขาต้องควบคุมประชาชนให้เป็นฝ่ายเขาให้ได้ เพราะฉะนั้นอะไรก็ตามที่เขาเพลี่ยงพล้ำเขาต้องแก้คืน แต่จะแก้แบบไหนนี่ก็แล้วแต่เขา อาจจะซุ่มโจมตีมากขึ้น อาจจะวางระเบิดมากขึ้น อาจจะก่อการร้ายอย่างโน้นอย่างนี้ ให้เห็นว่า"เขาหนักมือขึ้น" เพราะว่าการทำงานการก่อการร้าย เขาต้องควบคุมประชาชนในพื้นที่ให้ได้

Q : ฝ่ายรัฐบาล ฝ่ายเจ้าหน้าที่ทหารควรตั้งรับอย่างไร?
A : ถ้าตั้งรับไม่สำเร็จ การปราบปรามผู้ก่อการร้าย "ตั้งรับ"ไม่สำเร็จ "กินข้าวร้อน นอนตื่นสาย" ไม่สำเร็จ "ไปเป็นเวลา"ไม่สำเร็จ

Q : การป้องกันการถูกเอาคืนจากผู้ก่อการร้ายที่ดีที่สุด คือฝ่ายเราต้องเป็นฝ่ายรุกก่อน?
A : ก็แน่นอน เราต้องปฏิบัติการเชิงรุก เราต้องเป็น"เสือไล่ล่า" ไม่ใช่ให้มาไล่ล่าเรา เราต้องล่าเขา

เสียง............................................................4

Q : มองเรื่องการประกาศใช้"เคอร์ฟิว"อย่างไร?
A : มันอยู่ในพื้นที่ถ้ามีความจำเป็น อย่างคราวนี้เขามีความจำเป็นต้องไล่ล่าเราก็ต้องมีขอบเขต เรื่องปกติธรรมดา เพราะฉะนั้นการขอความร่วมมือจากประชาชน รัฐบาลก็ต้องระวัง การเคอร์ฟิวต้องไม่ให้ประชาชนเดือดร้อน เพราะว่าถ้าฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งทำให้ประชาชนเดือดร้อน คะแนนนิยมของประชาชนก็ลดลง เพราะฉะนั้นเราต้องทำเท่าที่จำเป็นทางยุทธวิธีที่เราต้องการ

Q : ทหารใช้เคอร์ฟิวจะเป็นการลดมวลชนหรือไม่? 
A : ถ้ามีเหตุผลอันจำเป็นและประชาชนเขาเห็นด้วย ไม่ได้ลดมวลชนอะไร เพราะว่ามันก็เป็นความปลอดภัยของเขาด้วย

Q : ถ้าประกาศเฉพาะช่วงเวลา หรือชั่วคราว?
A : เป็นการดูแลในรายละเอียด ต้องด้วยความจำเป็น ไม่ใช่ครอบคลุมไปหมด มันก็สร้างความไม่สะดวกสบายให้กับประชาชนเขา ฝ่ายรัฐบาลต้องทำในสิ่งที่ยากและต้องทำทุกทางให้ได้มวลชน ให้เขาสนับสนุนเราในการให้ข้อมูลข่าวสารกับเรา หรืออย่างน้อยก็ไม่ให้ที่แอบซ่อนผู้ก่อการร้ายที่ไปอยู่ปะปนกับเขา มันแยกไม่ออกใครดีใครชั่ว 

"อะไรก็ตามที่มีความจำเป็นตามความสถานการณ์เราไม่ต้องไปกลัว การอยู่กับความกลัวจะรักษาชาติบ้านเมืองไว้ไม่ได้ แล้วต้องปล่อยให้เป็นหน้าที่ของเจ้าหน้าที่ในพื้นที่เขา เขารู้ข้อเท็จจริงที่สุด คนข้างบนอย่าไปยุ่งกับเขา" 

Q : การที่รัฐบาลยกขึ้นเป็นปัญหาสำคัญเกี่ยวกับการประกาศใช้เคอร์ฟิว แล้วเอาเข้าที่ประชุมตามที่ร.ต.อ.เฉลิม อยู่บำรุง รองนายกฯเป็นผู้เสนอ จริงๆแล้วทหารควรเป็นคนตัดสินใจใช่หรือไม่?
A : ถูกต้อง คนในพื้นที่ คนที่เขาปฏิบัติการในพื้นที่อันจำเป็น เขารู้สถานการณ์ที่เป็นอยู่จริงว่าเขาควรทำอะไร แค่ไหน เพียงใดตามความจำเป็น ตามความต้องการที่เขาได้ประสบความสำเร็จในการทำหน้าที่ของเขา เราอยู่ข้างบนเราจะไปรู้เรื่องอะไรเขาเล่า 

Q : คุณเฉลิมพูดเยอะไปหรือไม่?
A : ผมไม่อยากไปวิจารณ์เขา แต่เขาเป็นนักการเมือง เขาหาเสียงไปเรื่อย

Q : ความรุนแรงล่าสุดที่เกิดขึ้นส่วนหนึ่งเป็นเพราะคุณเฉลิมไปมาเลเซียใช่หรือไม่?
A : ไม่ทราบในรายละเอียด เราไม่รู้ ทุกอย่างเราไม่รู้หรอก เราไปพูดอะไรโดยที่ตัวเราไม่รู้มันก็เป็นความไม่เป็นธรรมกับทุกฝ่าย 

Q : มองเรื่องที่คุณเฉลิมประกาศให้การเยียวยา 16 ผู้ก่อการร้ายอย่างไร?
A : ไม่มีความจำเป็นต้องไปพูดอะไรหรอก คุณเฉลิมพูดอย่างนี้คิดว่าหาเสียงให้พรรคเพื่อไทยมากกว่า หาเสียง...หาเสียงกับมวลชนคนในพื้นที่ภาคใต้แข่งกับประชาธิปัตย์มากกว่า ผมคิดว่าอย่างนั้น ก็เขาเป็นนักการเมืองนี่ 

Q : จริงๆแล้วควรเยียวยาหรือไม่?
A : โดยข้อเท็จจริงมันไม่มีความจำเป็นอะไรหรอก ถ้าเป็นผมนะ เขาอาจคิดว่าด้วยมนุษยธรรมในชุมชนเขาดูแลกันอยู่แล้ว แล้วทหารที่อยู่ในพื้นที่เขามีหน้าที่ในการพัฒนาพื้นที่อยู่แล้ว เพราะฉะนั้นไม่ต้องไปบอกอะไรเขาหรอก เพราะการทำงานทุกอย่างต้องอาศัยมสวลชนทั้งนั้น ไม่ต้องมาประกาศอะไร ทุกอย่างมันเป็นสถานการณ์จำเป็น ทหารเขาอยู่ในพื้นที่เขาดูคนที่ลำบาก เขาตัดผมให้ เอาหมอไปฉีดยาให้ อะไรให้ มันก็เป็นเรื่องผลประโยชน์อันจำเป็นที่เราต้องทำให้เขาอยู่แล้วในพื้นที่ด้วยมนุษยธรรม

เสียง...................................................5

"แต่ว่าขณะเดียวกันครอบครัวก็ต้องระมัดระวัง ว่าการที่คนในครอบครัวไปเป็นผู้ก่อการร้ายจะต้องไม่ร่วมมือ ต้องคอยตักเตือน การทำผิดคิดร้ายต่อชาติบ้านเมืองต้องตักเตือนกัน"

Q : อย่างนี้รัฐบาลต้องรู้ว่าครอบครัวไหนมีส่วนเกี่ยวข้องบ้าง แล้วเหตุใดถึงจัดการไม่ได้?
A : เรื่องนี้มันอยู่ที่ข้อมูลข่าวกรอง ทหารในพื้นที่เขาจะรู้ ระบบข่าวกรองของเราถ้าดีเราก็ต้องรู้ว่าใครเป็นใครในพื้นที่ เราจะไปหวังว่าคนนั้นรู้-ไม่รู้คงไม่ได้ เรื่องนี้เป็นเรื่องที่มันต้องทำงานกันอย่างจริงจัง มันต้องมีการเข้าถึงประชาชนอย่างจริงจัง แล้วต้องทำงานปฏิบัติการเชิงรุกอย่างจริงจัง ต้องไม่ให้เขาเห็นเรา แล้วเราเห็นเขา จะทำอย่างไรก็ได้ การปราบปรามผู้ก่อการร้ายจะว่ายากก็ยาก จะว่าง่ายก็ง่าย 

"ทำอย่างไรที่ไม่ให้เขาเห็นเรา แต่เราเห็นเขา เราจะกิน จะนอน จะเดิน เขาไม่รู้ว่าเราอยู่ที่ไหน จะไปเมื่อไหร่อย่างไรไม่รู้ แต่เรารู้ว่าเขาจะออกมาเมื่อไหร่ เราก็ซุ่มเขา จับเขา"

 

เสียง......................................................6

"อย่างที่"ในหลวง"ท่านทรงตรัส "เข้าใจ เข้าถึง พัฒนา" มันครบรูปแบบอยู่แล้ว เพียงแต่ว่าตั้งใจทำให้อย่างดี สำนึกในชาติให้เกิดความสำเร็จ ทำหน้าที่ให้ดีที่สุด แล้วก็ไม่ต้องไปสอนเขาหรอก คนที่เขารู้เรื่องดีที่สุดคือคนในพื้นที่ที่เขาทำหน้าที่อยู่ แล้วทหารก็เป็นมนุษย์ ไม่ใช่จะรบกันแล้วจ้องฆ่าเขาอย่างเดียว ผู้หญิงลูกเด็กเล็กแดงให้เดือดร้อน...เขาก็ดูแลกันอยู่แล้วโดยมนุษยธรรม ไม่ต้องไปสอนเขาหรอก อย่าไปเสือกหาเสียง หาการเมืองอะไรในช่วงเวลาที่บ้านเมืองเสียหายเช่นนี้"

Q : แต่การพูดหาเสียงของฝ่ายการเมือง ต้องกระทบกับจิตใจของทหาร โดยเฉพาะคนที่เสียชีวิตไปแล้วเหมือนกัน?
A : ก็อาจจะมีผลกระทบต่อทหารอยู่ แต่ว่าทหารก็ต้องเข้าใจ เพราะว่าไอ้นักการเมืองพวกนี้มันเอาแต่หาเสียง เพราะฉะนั้นทหารต้องนึกถึงชาติ อะไรที่เป็นผลกระทบกับชาติบ้านเมืองต้องหยุดคิด คิดทำในสิ่งที่ทำให้ชาติบ้านเมืองสงบด้วยหน้าที่ที่ตัวเองรับผิดชอบ คิดถึงชาติเป็นสำคัญ 

Q : จะฝากอะไรถึงการแก้ไขปัญหาในพื้นที่หรือไม่?
A : ไม่มีอะไรมาก เพียงแต่ว่าต้องจำกัดเสรีในการที่เขาจะทำกับฝ่ายเราให้ได้ แล้วทำอย่างไรก็ได้ให้เราเห็นเขา แล้วเขาไม่เห็นเรา รายละเอียดต่างๆมีไว้อยู่แล้วที่กองทัพบก เขียนไว้ด้วยมือ บอกเขาหมดแล้ว เพราะฉะนั้นไม่ต้องไปพูดอะไรมาก เพียงแต่ว่าให้เขาระลึกเสมอ...ทหารเนี่ย เหตุการณ์ร้ายจะเกิดขึ้นกับเราได้ตลอดเวลาเรา"ต้องไม่ประมาท" แล้วที่สำคัญ"อย่าให้เขาเห็นเรา แล้วเราเห็นเขา" การทำงานในพื้นที่การก่อการร้ายเช่นนี้ หรือในสงครามทุกรูปแบบ"ถ้ารักสบายตายลูกเดียว" 

"แล้วจำด้วยว่าความเหนื่อยยาก เหนื่อยหาย ตายไม่ฟื้น รบกันต้องเหนื่อยยาก ต้องเลือกทางที่เหนื่อยยาก และเสี่ยงอย่างใคร่ครวญ ถ้าเลือกทางสบายตายลูกเดียว"