ไอเทมลับ ของพม่าน่าจะมีอีกเยอะ ในยุคที่พม่ายังเป็นระบอบเผด็จการทหารคงซื้อไว้เพียบแหละ

เห็นว่า เกาหลีมาทำอุโมงค์ใต้ภูเขาไว้ให้ด้วย รวมทั้งพม่าส่งนักวิทยาศาสตร์ไปศึกษานิวเคลียร์ในรัสเซียด้วย

คาดว่าถ้ำลับนี่แหละเป็นห้องทดลองนิวเคลียร์

ชั่วโมงนี้ผมไม่มองว่าพม่าเป็นศัตรูแล้ว เพราะระบบเศรษฐกิจต้องพึ่งพากันและกัน  พวกอาวุธของพม่า

น่าจะเอาไว้ซัดกับ บังคลาเทศและชนกลุ่มน้อยมากกว่า

ผมว่าพี่พม่าแกน่าจะสับสนนะ.....เพราะผมก็คุ้นๆเหมือนกันว่า พม่ามี T-72 รู้สึกว่าจะผลิตในประเทศได้เองจำนวนหนึ่งด้วย

ว่าแต่พี่พม่าคนนี้แกเป็นหน่วยสืบราชการลับปลอมตัวมาจากพม่ารึเปล่าครับเนี่ย....เห็นพี่แกรู้ละเอียดซะจนน่ากลัว

แกจำผิดแล้วแหละ

ลองถามแกว่ารุ่นอะไรสิ

ที่แน่ๆ พม่ามี MBT-2000 ของจีนแน่นอน

ไปถามมาแล้วอีกรอบครับกว่าจะยืมไอโฟนเพื่อนไปได้ไปเปิดรูปไล่ให้แกดูระหว่างT90กับT72 ผลออกมาเป็นตัวT72av ผมก็เลยถามต่อว่าทำงานอะไรตอนอยู่พม่าแกก็ไม่บอกขอถ่ายรูปก็ไม่ให้ถ่าย  ก็เลยถามต่อแล้วไอ้btr3uมีเป็นร้อยจริงหรอครับแกบบอกมีเป็นร้อยจริงจะผลิตให้ได้ถึง1000คัน 

BTR3Uมีเกินร้อยก็ไม่แปลกเพราะพี่แกเล่นออร์เดอร์ไปเป็นพัน แถมยังประกอบเองอีก ส่วนT-90โม้ชัวร์

ผมว่าอีตาลุงขายน้ำนี่ไม่ธรรดาจริงๆ อดีตอาจจะเป็นคนในกองทัพเก่าก็ได้นะ

น่าจะเป็นข่าว ช่วงที่ พม่า มีการทดสอบรถถัง เพื่อจัดหาใหม่ จะมี MBT2000 ของจีน และอาจจะมี T-90 ด้วย...น่าจะเป็นส่วนที่เพิ่มจาก T-72C,S ของยูเครน...น่าจะเป็นรถถังล๊อตใหม่ที่จะมาแทน รถถังรุ่นเก่า...ซึงสุดท้าย ไม่รู้ว่า พม่า ได้คัดเลือกแบบรถอะไร...

ส่วน BTR-3U ตามข้อมูลเท่าที่ค้นหาจากเว๊ป อิรวดี พม่าน่าจะมีประมาณ 230 กว่าคันแล้ว จากจำนวนเป้าหมาย 1000 คัน...และน่าจะเป็นการประกอบเองเกือบทั้งหมด...

แต่พม่าก็ติดปัญหาเช่นเดียวกับ ไทย คือ เครื่องยนต์ Deutz จากเยอรมัน...แต่มีข้อมูลใน UN ว่า ยูเครน ได้จัดส่ง BTR-3U เครื่องยนต์ Deutz จำนวน 10 คัน..จนมีบทความเกี่ยวกับว่า นโยบายการจำกัดขายสินค้าที่เกี่ยวกับการละเมิดสิทธิมนุษยชน ของเยอรมัน กับ พม่า มีการเปลี่ยนแปลงไปหรือไม่อย่างไร...แบบเดียวกับ อินโดนีเซีย...

Myanmar's Armed ForcesThey come bearing arms

Posted in Asia | 15-Oct-07 | Author: Robert Karniol

HARD pragmatism has trumped humanitarian concerns among various countries supplying military equipment to Myanmar.

Consider the case of Poland, where democracy triumphed in 1990 following two years of political agitation against decades of pro-Soviet communist control. That same year, Warsaw began delivering at least 18 Mi-2 light helicopters to the military regime in Yangon, followed in 1991 by 13 W-3 Sokol utility helicopters.

An embarrassed Polish diplomat, dining in Bangkok with two foreign journalists soon after the deal became known, sought to explain the sale. You must understand our situation, he told them plaintively; the Polish economy is in tatters and factory workers must have jobs.

Poland's predicament is not unique, but circumstances vary.

The United States and the European Union imposed arms embargoes on Myanmar after the junta's brutal 1988 crackdown on the pro-democracy movement, but several indirect transfers have occurred regardless.

When China delivered K-8 Karakoram trainer/light-attack aircraft to Myanmar in 1999, they were powered by US-made Honeywell engines. Similarly, G-4 Super Galeb trainer/light-attack aircraft obtained by Yangon from then-Yugoslavia around 1990 are fitted with Rolls Royce Viper engines of United Kingdom origin.

In 2004, Myanmar ordered upwards of 1,000 BTR-3U Guardian armoured personnel carriers from Ukraine for local assembly under a contract reportedly worth more than US$500 million (S$732 million). The vehicles are fitted with the Deutz diesel engine from Germany and an Allison transmission system from the US.

These and other arms transfers from abroad are linked to a massive build-up of the Myanmar armed forces under way since 1988 when it put down a protracted popular uprising.

Myanmar has suffered continually from armed conflict since its independence in 1948, but the prodemocracy movement provided Yangon with a new impetus for strengthening the military.

Estimates suggest the armed forces had a strength of 185,000 personnel in 1988, and this has since grown to 400,000. These forces had to be newly equipped.

The military build-up gained initial support from China. Reports indicate that Beijing has, since 1988, provided Myanmar with defence equipment worth more than US$1 billion, and the trade remains significant despite more recent dilution by other suppliers.

Among the consequences is an expansion of capabilities in Myanmar's traditionally weak navy and air force, a new focus on ground- based air defence and a strengthened army. Among ground forces, the emphasis includes improved mobility and firepower together with increased mechanisation. Command, control, communications and intelligence have also been prioritised.

This has seen the traditional emphasis in military doctrine on internal security expanded to place greater focus on conventional external defence roles. However, sources suggest the quality of training may have deteriorated with the expansion of forces while experience in conventional operations remains limited.

There was little historical friendliness between Myanmar and China, largely due to Beijing's armed incursions during the 1950s to counter Chinese nationalist forces operating in Shan state and its active support of an indigenous communist insurgency. But the two countries found a common interest in the late 1980s.

China's main incentive for warming relations with Myanmar was strategic. A few years earlier, with its coastal areas beginning to boom, Beijing started considering development of its inland regions.

The solution involved forming symbiotic relationships between outlying Chinese provinces and their immediate neighbours. And the initial effort focused on linking Yunnan with Myanmar.

Together with infrastructure development and expanded trade, this involved cementing ties through Chinese military support.

Beijing's widening influence prompted other countries to action. India was driven to a policy shift by strategic considerations, for example, while Russian motives have been more commercial.

India was traditionally adversarial with Yangon's military rulers, supporting both Myanmar's prodemocracy movement and several ethnic insurgent groups. Its change in posture is partly aimed at balancing Chinese influence along its border and partly to gain Yangon's support in countering anti-Indian rebel groups operating from the country.

Within the past year, this shift has included providing Myanmar with two BN-2 aircraft and a number of naval guns, along with the planned transfer of artillery pieces and battle tanks.

Russia's push into Myanmar is part of a wider effort to expand its arms sales and its influence in Southeast Asia. This was of particular importance to keeping its factories alive in the post-Soviet period when the domestic market in defence products plunged.

Moscow sold four advanced combat aircraft to Myanmar in 2001 and 10 more in 2002. That same year it is known to have transferred a number of Igla man- portable surface-to-air missile systems, and it exported 100 artillery guns to Myanmar in 2006.

Other major arms suppliers to Myanmar include Serbia and Ukraine, both of which maintain representative offices in Yangon to oversee defence sales.

Serbia has reported to the United Nations defence transfers to Myanmar worth some US$16 million between 2004 and 2006, although details are not known. Beyond that, it provided 36 105mm howitzers in 2004.

Besides its huge 2004 contract for armoured personnel carriers, noted earlier, Ukraine provided 14 T-72 main battle tanks in 2002 and 10 R-27 air-to-air missiles in 2003. The sophisticated missiles are of particular significance as they were obtained to arm Russian MiG-29 fighters delivered without airsuperiority weapons.

Published reports suggest that defence equipment has also been obtained from Israel, Singapore, both Koreas and Vietnam. Ammunition suppliers include Pakistan, and trucks and utility vehicles used by the military include various models from Japan.

But one analyst does not rate the result too highly. 'The Tatmadaw (Myanmar armed forces) isn't what it used to be. They are much better equipped now than before 1988, but they are no longer the battlehardened fighting machine they once were,' he said.

This source says the doubling of its size over a relatively brief period has diluted the army's traditional strength.

But a second analyst has a more nuanced view. 'It is not a homogenous force,' he argued. 'Troops in the capital region, intent on keeping the junta in power, are much better trained and prepared than those in outlying areas. They are also better led.'

Myanmar was an international pariah after the 1988 crackdown, and China was pretty well alone in offering support to the junta. Beijing's monopoly on defence sales has since been thinned by other players, while Yangon's political estrangement was tempered through its acceptance by Asean in 1997.

Yangon will need to carefully manage the aftermath of its recent violent suppression of anti-government demonstrators if it hopes to avoid a reversal of these trends.

หรือ พ่อค้าน้ำปั่น อาจจะเข้าใจความหมาย T-90 คือ Type-90-2 หรือเรียกอีกชื่อว่า MBT-2000 ก็ได้...เพราะก็มีข่าวว่า จีน ขายให้ พม่า เหมือนกัน...แต่ไม่รู้ว่าขายให้จริงหรือเปล่า...แค่ขายให้ บังคลาเทศ แน่...(เหมือน Type-69 ของจีน ก็จะเรียกว่า T-69 เป็นต้น)

Type 90-II (MBT-2000) Main Battle Tank

The Type 90-II is a third-generation main battle tank (MBT) designed and developed by the China North Vehicle Research Institute (also known as 201 Institute) in Beijing and the Inner-Mongolia First Machinery Group Corporation (also known as (617 Factory) in Baotou, Inner Mongolia for the export market. A further improved model known as MBT-2000 was marketed by NORINCO to the foreign customers in the late 1990s. The tank is built by Pakistan under license as the Al-Khalid.

เหมือนจะเคยเห็นข่าวว่า deal btr ของพม่าล่มไปแล้วนะครับ มีไม่ถึง1000คัน น่าจะมีประมาณ2-300 บางข่าวบอกว่ายูเครนส่งมา10คันแล้วก็เงียบกันไป ประเทศนี้หาข้อมูลยากดีแท้

ถึงBTR3Uจะเก่ากว่าแต่ก็แทบไม่ต่างกับBTR3E1แถมยังปริมาณเยอะขนาดนั้นและยังประกอบเองอีก สุดท้ายไทยก็ตามตูดพม่าจนได้

ด้วยสภาพของรัฐบาลพม่า ที่ต้องรบกะพวกชนกลุ่มน้อยตลอด (ชนกลุ่มน้อยในพม่า มีถึง 7 ชนเผ่านะขอรับ+กะพวกโรฮิงญา ที่ต้องมีปัญหากะพม่าในอนาคตแน่)+ต้องรับมือกะชาติมหาอำนาจและต้องทำให้กองทัพแข็งแกร่งเข้มแข็งไว้

งบประมาณ จึงเทไปในด้านการทหารเยอะ ยิ่งพม่าเปิดประเทศ รัฐบาลพม่า ยิ่งมีสตางค์ในด้านการทหารเพิ่มขึ้นอีก เพราะในคณะรัฐบาลพม่า มีแต่เหล่าทหารกุมอำนาจกันทั้งนั้น

สิ่งหนึ่ง ที่เห็นได้ชัดกะจากประเทศที่เจอแรงดันจากหลายๆด้านแบบนี้ ส่วนมาก จะมีความมุ่งมั่นสูงในการพัฒนากองทัพ ทั้งการพัฒนาด้วยตัวเองและด้วยการซื้ออาวุธเข้ามาประจำการ