.....ส่วนตัวขอตอบในฐานะช่างตรงนี้น่ะครับว่า

....ในไทยเองบริษัทผลิตรถยนต์ ทำแบรด์ของเราน่ะ ควรจะมองที่ความต้องการเป็นหลัก ไม่ใช่ผลิตเพื่อมาตีตลาดลูกค้าในบางกลุ่มครับ รถยนต์ไทยจริงๆมีบริษัทไทยรุ่ง แค่นั้นจริงๆที่เป็นรถไทยแต่เป็นรถที่เรียกว่าประกอบขึ้นจากชิ้นส่วนหลายบริษัท เช่น ตรีเพรช นิสสัน เป็นต้น แถมขายแพง ในขณะเดียวกันความต้องการรถอเนกประสงค์4-6ล้อกลับได้รับความนิยมรวดเร็วแต่ไม่ทำขาย ทำให้ รถ4ล้อใหญ่อย่าง เกีย และ ซูซูกิ มาทำตลาด ซึ่งตรงนี้ผมก็ไม่เข้าใจว่ามองการตลาดกันอย่างไร

.....บ้านเรารถกระบะ น่าจะเป็นจุดเริ่มต้นที่ดีของการที่ยี่ห้อเป็นของตัวเอง และบ้านเรามีประสบการณ์ดี เพียงแต่ไม่มีใครกล้าลงทุน  บริษัทของไทยมีเพียงไทยรุ่งที่ดำเนินการมาก่อนเก่าแต่กลับย่ำแย่มากในขณะนี้(เพราะโรงงานอยู๋ข้างบ้าน) เน้นแต่การผลิตรถแวนสถานเดียว แต่ก็โดน รถแวนอย่าง ฟอร์จูนเนอร์ มิว-7 เป็นต้นแย่งตลาดไปแต่ก็ไม่มีการรุกทำตลาดในรถประเภทอื่นๆ ส่วนตัวเชื่อว่าอย่างน้อยๆถ้าใช้พื้นฐานรถจากยี่ห้ออื่นและออกแบบหัวรถใหม่ ก็มีความสามารถพอที่จะแย่งตลาดจากยี่ห้อต่างชาติได้ เพราะตีกลุ่มลูกค้าการเกษตร อุตสาหกรรม ที่เน้นรถประเภทนี้ และอาจจะส่งขายให้กับประเทศเพื่อนบ้านได้ 

...แต่มีเพียง รถเพื่อนบ้านเข้ามาตีไทย เช่น โปรตอน(มาเลเซีย) ตาตาร์ (อินเดีย) เป็นต้นมาตีตลาดน่ะครับ

มาเล่าอดีต(อะดูด) อันแสนสุขของวงการรถยนต์ไทยดีกว่าฮะ เอามอเตอร์ไซต์ด้วย

1.รถยนต์กะบะ ที่ประเทศไทยเคยผลิตมีชื่อยี่ห้อว่า CAMPO ครับ แคมโป เป็นรุ่นก่อนเปลี่ยนเป็นเครื่องยนต์มังกรทอง จ้างให้ ISuZu ผลิตตัวถังให้ ลงเครื่องแปดวาล์วเข้าไปแจ่มเลยฮะ ถ้าใครวิ่งรถต่างจังหวัดอาจจะได้เห็นประปรายว่ายี่ห้อนี้ยังมีอยู่ เพราะคนก็ยังใช้นะ

2.ถ้ายังนึกไม่ออกว่ารถยนต์ไทยไหนยังไม่คุ้นลองไปดูวงการอื่นสิครับ คูโบต้า ยันม่า รถแทรกเตอร์สายพันธุ์ลูกครึ่งไทยญี่ปุ่น แต่มาทางไทยเสียมากกว่า

3.รถมอเตอร์ไซ ไทเกอร์ นึกออกไหมครับ กลุ่มตลาดยาใจคนซิ่ง ทั้งหลาย ก็ทำแบรนด์ให้แข็ง ส่งออกไปในเอเชีย แต่ในเมืองไทยตีตลาดไม่สำเร็จเท่าไร เพราะเจอยักษ์ใหญ่ญี่ปุ่นตีกระจุย

4.เคยได้ยินปั๊มน้ำมันเพียวหรือ อันไหนผมจำไม่ได้ละ ถ้าผิดต้องขออภัยไหมครับ มีกลุ่มตลาดอยู่หัวเมืองใหญ่ตามต่างจังหวัด

สามารถผลิตน้ำมันส่งออกไปเวียดนามเป็นจ้าวใหญ่ได้สบายแฮ และยังเคยผลิตน้ำมันคล้าย เชลล์เพียวร่าดีเซลได้ด้วย และราคายังถูกกว่าเชลล์เพียวร่าดีเซลอีกต่างหากเพียงแต่ว่า การตลาดครับไม่สำเร็จในเมืองไทย เลยไปขายในเวียดนามดีกว่า

ความภูมิใจของบริษัทเอกชนที่ก่อตั้งจากราชโองการ(SCG)

พศ.2530 (คศ.1987) ได้มีการขยับขยายจัดตั้งโรงงานประกอบและผลิตเครื่องยนต์โดยการร่วมทุนกับ บริษัท สยามซีเมนต์ จำกัด และผู้ถือหุ้นรายอื่นๆ ในประเทศไทยด้วยการก่อตั้ง บริษัท สยามโตโยต้าแมนูแฟคเจอริ่ง จำกัด ปัจจุบัน SCG ถือหุ้นใน Siam Toyota 10 % ครับ และใน Siam คูโบต้า 40 % อีกทั้ง SCG เคยมีแผนที่จะผลิตรถยนต์ตราช้างด้วยครับ แต่เกิดวิกฤต 40 ซะก่อน

ถึงไม่มีบริษัทผลิตรถยนต์แห่งชาติโดยตรง แต่ผมเชื่อครับว่าตอนนี้องค์
ความรู้ต่าง ๆ ในการสร้างรถนั้นมีอยู่ในประเทศไทยมากเพียงพอครับ 
เพียงแต่มันยังกระจักกระจายอยู่เท่านั้นเอง ถ้าวันหนึ่งมีเหตุการณ์ที่
จำเป็นต้องทำ  หรือผลิตเองเราก็ทำได้ครับ

   

ถ้าเราทำได้ก็ยอดมากครับเราจะได้ซื้อรถในราคาแสนเดียว

แต่เราก็ยังทำไม่ได้ซิครับ....ส่วนไทยรุ่งผมไม่เคยคิดว่าเป็นรถ

ของไทยเลยแม้แต่นิด..เพราะความจริงๆๆๆมันไม่ไช่ครับ