ตามที่ผมคิดนะครับ (เอาแบบไม่มีชาติไหนมาช่วยเลยพี่ไทยลุยเดี่ยว)กองทัพไทยทัพบกแบ่งเป็น 4 กองทัพภาค ศัตรูมา ทาง พม่าทิศ เหนือ ตะวันตก, ลาว + เวียดนาม มาทางเหนือ ตะวันออกเฉียงเหนือ
,กัมพูชา+ เวียดนาม มาทางทิศตะวันออกเฉียงเหนือ ,มาเล ทิศใต้ งานนี้หนักสุดคงไม่พ้นทัพภาค 3 กับทัพภาค 2  กำลังส่วนใหญ่จะข้ามมาทางด้านแนวชายแดนด้านตะวันออกระยะแรกควรให้ทัพภาค 2, 3 ต้านไปก่อนและให้ทัพภาค 1 แบ่งกำลังเป็นสองส่วนส่วนหนึ่งคุมที่ราบภาคกลาง และต้องตรึงพม่าให้อยู่หากมาทางกาญจนบุรี รวมทั้งเป็นกองหนุนหากทางไหนเพลี่ยงพล้ำ อีกส่วนคอยช่วยทัพภาค 3 ที่ต้องเปิดแนวรบ 2 ด้าน คือตะวันตกกับเหนือ ส่วนด้านทิศใต้ทัพภาค 4+ นาวิกโยธิน คงยันมาเลอยู่เพราะกำลังพลเรามากกว่าเขา กองทัพเรือต้องทำการตัดการส่งกำลังบำรุงของศัตรูให้ได้มากที่สุดและป้องกันพื้นที่ระนอง ชุมพร ประจวบ แนวชายทะเลตะวันออกและไม่ให้กองเรือมาเลบุกเข้ามาภาคใต้ตอนล่างได้ ส่วนกองทัพอากาศบอกเลยว่าเหนื่อย เพราะต้องทำ Air Strike ทำลายกองทัพข้าศึกให้บอบช้ำมากที่สุดจนไม่อาจรุกต่อได้ ส่วนด้านการครองอากาศจำนวนเครื่องบินรบคิดว่าเราได้เปรียบ จะเหนื่อยก็เวลาเจอพี่ SU นี่แหล่ะ ปัจจัยที่เราจะชนะได้คือสกัดข้าศึกจนไม่มีขีดความสามารถเพียงพอที่จะรุกเข้ามาได้อีก ซึ่งอาจใช้หน่วยรบพิเศษหรือเครื่องบินรบเข้าไปถล่มแหล่ง Supply ที่สำคัญของข้าศึก งานนี้หากชนะคงบอบช้ำมากโขอยู่โดยเฉพาะทัพบกภาค 2 กับ 3

จะไหวหรอครับ....ทางเหนือก็ พม่า ข้างบ้านก็ เขมรกับลาว ข้างล่างก็มาเล นี่คือประเทศที่ติดกับไทยนะครับ ยังไม่ได้รวมประเทศที่ยังไม่ได้ติดกับใทย คิดแค่นี้ก็ปวดหัวแล้ว แค่เอากำลังทางบกไปยันไว้ จะไหวหรือเปล่ายังไม่รู้ ยิ่งทางเรือไม่ต้องพูด เอาไม่ไหวแน่ ๆ ประเทศเรามีน่านน้ำ ทางอันดามัน กับ อ่าวไทย โดนบุก 2 ทางจะเอาเรือที่ไหน ไปป้องกัน

แล้วมาดูทางอากาศ เรามีระบบป้องกันภัยทางอากาศ ที่พอสำหรับภัยทางอากาศหรือยัง ถ้าคิดจะเอาเครื่องบิน บินขึ้นไปไล่ยิงเขาโดยที่ไม่มีระบบป้องกันภัยทางอากาศภาคพื้นดินเข้าช่วย งานนี้ยากครับ ผมว่ากองทัพอากาศคงปล่อยให้ จรวดต่อสู้อากาศยาน ยิงขึ้นไปก่อน ถ้าเอาไม่อยู่จริง ๆ คงเอาเครื่องบิน บินขึ้นไปสกัด

รองคิดดู ถ้าเขาบุกมาพร้อม ๆ กันทุกทิศ เราจะเอาอะไรไปป้องกัน เรายันเขาไว้ได้ครับ แต่จะยันไว้ได้นานแค่ไหน

แต่ลุยกันตัว ๆ สิ ไม่แน่....ใช่ไหม

ผมว่าน่าจะใช่ทัพของพระรามตรึงกำลังอยู่ภาคเหนือ...โดยให้พระลักษณ์แยกไปอยู่ทางภาคอีสานทั้งตอนบนและตอนล่าง...ให้ทศกัณฑ์อยู่ทางภาคใต้ของเราครับ...ส่วนพวกหนุมานกับพวก...เป็นตัวฟรี...ลุยทั้งหมดเลย

ผมจะส่ง คนไปเจรจา กับ ลาว ตามมาด้วย กัมพูชา และ  มาเลเซีย

ให้เปลี่ยนข้าง มาสนับสนุนไทย ครับ เป็นวิธีเดียวที่จะรอดครับ

ไม่มีทางชนะแน่นอนครับ!!

ไทยเราเปิดศึกหลายแนวรบเกินไป   ไม่มีทางรับมืออยู่แน่ๆ ครับ!!

ขนาดเยอรมันใน สงครามโลกที่ 2 เปิดศึก 2 แนวรบยังแพ้  ขนาดมีเทคโนโลยีสูงก็แพ้จำนวนที่มากกว่าของพันธมิตร และรัสเซียเลย...แล้วไทยถ้ารบจริงๆ  อาจต้านได้ในระยะแรกเท่านั้น  จากนั้นเราจะไม่เหลือทรัพยากรอะไรมากมาย  ในการทำสงครามอีกเลย

นอกจากจะมีพันธมิตรมาช่วยด้านสเบียง  แถมถ้าเปิดศึกละก็ไทยเราจะถูกปิดประเทศทันที  (เพราะประเทศศัตรูอยู่ล้อมรอบเราหมดเลย)

ปล. ผมเดาล้วนๆ เลยนะคับ!!

แต่ผมคิดตรงกันข้ามครับ ถ้าเราคิดว่าไม่มีทางชนะไม่ก็ไม่ชนะอยู่วันยังค่ำครับ ถ้าเรายอมแพ้ลูกหลานของเราคงอยู่ลำบากครับ แต่ถ้ามองในมุมมองที่แตกต่างกัน เราแก้ไขได้ครับแต่ต้องเตรียมการแต่เนิ่นไว้ก่อน ดังนี้

1. ต้องขุดคลองขอดกระ เชื่อมระหว่าวอ่าวไทย และอันดามัน เพื่อประโยชน์ในการส่งกำลังบำรุงทางเรือ และสามารถอ้อมกลับไปโจมตีแนวหลังของข้าศึกได้ครับ ทำให้ข้าศึกห่วงหน้าพะวงหลัง แต่ทั้งนี้ก็ต้องป้องกันจุดยุทธศาสตร์นี้ไว้ให้ดี

2. พัฒนาเทคโนโลยีเป็นของตนเอง พึ่งพาตนเองให้มากที่สุด พัฒนาอาวุธเป็นของตนเองด้วยความสามารถของคนไทย เพื่อป้องกันกรณีต่างชาติไม่ส่งอาวุธให้ หรือส่งอาวุธให้ไม่ได้เนื่องจากถูกปิดล้อมทั้งหมด เนื่องจากอาวุธของเรากว่า 90 เปอร์เซ้นต์เราพึ่งพาแต่ต่างชาติ การรบสมัยใหม่จะไม่ใช่คนโจมตีก่อน แต่จะใช้อาวุธที่ทันสมัยเข้าโจมตี เพื่อให้สูญเสียกำลังพลให้น้อยที่สุด

3. ฝึกกำลังสำรองให้เข้มแข็งและให้ทันสมัย มีความชำนาญ สามารถเป็นกำลังสนับสนุนได้ทันท่วงที่ มิใช่ต้องไปรอเวลาฝึกอีก เพราะอาจไม่ทันการณ์เนื่องจากถูกรุมโจมตีอยู่  กรณีกำลังรบหลักอ่อนล้าจากการสู้รบ ผลัดเปลี่ยนกำลังได้ตลอดเวลา เหมือน อิสราเอล 

4. หลีกเลี่ยงการเผชิญหน้าเพราะกำลังเราคงน้อยกว่า รบแบบกองโจร เหมือนหนูอยู่ในรู กรณีเราเป็นฝ่ายเพลี่ยงพล้ำ มันไม่เสียภาพของชายชาติทหารหรอก ที่เราทำเพื่อความอยู่รอดของประเทศและลูกหลาน เนื่องจากเราจะชำนาญในพื้นที่ของเรามากกว่า

5. ถ่วงเวลาให้นานที่สุดหาพันธมิตรนอกอาเซียนเข้าช่วยเหลือ เจรจา กรณีเหลือกำลังที่จะต้าน

6. ส่งกำลังทางอากาศโจมตีประเทศที่มีกำลังทางอากาศที่เข้มแข็งก่อนถ้าสู้ไม่ได้ให้ถอยกลับ อย่ายอมเสียเครื่อง ค่อยหากลยุทธ์ โจมตีใหม่ และส่งกำลังทางอากาศโจมตีแนวหลังของข้าศึกให้มาก ๆ ที่สุดเพื่อให้เสียขวัญ  

7. ที่สำคัญอย่ายอมแพ้เด็ดขาด ดูตัวอย่าง อิสราเอล ถูกชาติอาหรับรุม ยังไม่แพ้เลย เวียดนาม ถูกอเมริกาและชาติพันธมิตรรุมที่มีอาวุธทันสมัยกว่า ก็ยังสู้ได้ ญี่ปุ่นประเทศเดียวยังโจมตีประเทศอื่นๆ ได้หลายประเทศการถูกรุมโจมตีจากหลายประเทศ สำคัญที่สุดคือความมีเอกภาพ เราต้องมีกำลังใจที่มั่นคง และต้องพัฒนาอาวุธของเราให้ทันสมัย ตาม 2.

ผมเชื่อว่าเรามีทางรอด ....  

ทางเดียวที่จะรอด คือ ไทยเราต้อง สามารถ ผลิต อาวุธเองได้ครับ

เช่น

ผลิต เครื่อง บินรบ  บ.ลำเลียง บ.แอร์เวค บ.ทิ้งระเบิด

ผลิต รถถัง

ผลิต จรวดต่อต้าน อากาศยาน ระยะไกล ระยะกลาง ระยะใกล้

ผลิต ดาวเทียม เรด้า จรวดนำวิถีด้วย เรด้า ดาวเทียม

ไทยเราต้องเริ่มโครงการพวกนี้ ชะทีครับ

อาจจะต้องใช้เวลาอย่างน้อย 20  ปี ต่อโครงการ ก็ต้องเริ่ม

ถ้าไม่เริ่มวันนี้ ก็ไม่รู้จะต้องอาศัยมันสมอง คนอเมริกา ไปถึงไหน

เคยอ่าน รายละเอียดโครงการพัฒนา บินรบ รุ่น su,ตะกูล f/xx

เค้าก็พัฒนา ประมาณ 20 ปี กว่าจะสำเร็จ ไทยเราไม่ลงทุน

พัฒนาบ้าง

ทัพภาค 3 ถอยร่นลงมาที่พิษณุโลก ตรึงกำลังต้านทางด้านเหนือ ให้นานที่สุด

ทัพภาค 2 ต่อต้านโดยอาศัยแม่น้ำโขงเป็นแนวป้องกัน

ทางตะวันออกอาศัย นาวิกโยธินต้านทานการรุกรบ

ทางทิศใต้ ให้รักษาหัวเมือง สงขลาไว้ไม่ให้เข้าใกล้กรุงเทพฯ ถ้าหากเสียก็ต้องไม่เกินประจวบฯ

จากนั้นก็เน้นการฑูตล้วนๆ

ติดต่อจีนให้ตีทางด้านเหนือทางหลังบ้านข้าศึก

ติดต่อบ้านพี่เมืองน้องให้เปลี่ยนใจให้ได้ หรือให้ยกทัพมาให้ช้าที่สุด

ติดต่อมิตรทางด้านใต้ คู่แค้น ของประเทศทางใต้ ให้ช่วยโจมตีตลบหลัง

จากนั้นทัพเรือส่วนหนึงไประดมยิงเมืองทางเพื่อนบ้านทางตะวันออกเล่น

ทางหมดนี้คงพอต้านทานไว้ได้ แต่ต้องขึ้นกับว่าน้ำมันเราจะมีต้านได้นานเท่าไหร่

ความเห็นข้างบนแรงไปหรือเปล่าครับ